Van de Een Komt de ander 20 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 20

... een beetje sensatie geweest. Een parkeerbon koste de kop echt niet maar het feit dat ik hem alsnog zou krijgen ondanks mijn truc was haar wel bevallen. Ze zei dan ook wat teleurgesteld "Bah stelletje corrupte ellendelingen. Als ik dat flik krijg ik wel een boete." Daarna dronk ze met smaak aan haar gin-tonic en vroeg lachend hoe dat nu kon. Ik legde haar uit dat het een ongeschreven wet bij ons was elkaar te helpen. Je kon nooit weten wanneer je de ander nodig had. Sjors had mij ondanks zijn zwijgplicht ook gewaarschuwd tijdens onze verhuizing. Paula begreep het en zei dat zij het nog nooit zo bekeken had. Ik vertelde dat de gehele burgerij het niet zo zag. Die dachten allemaal ze doen maar wat ze willen. Maar aangezien wij vaak op dun ijs vertoefden om ons beroep überhaupt te kunnen uitoefenen was dit de beste oplossing. Tenzij er eentje het echt te bont maakte natuurlijk. Al gezellig pratend over het voorval liepen wij naar de wagen terug. Ik griste daar aangekomen snel mijn eigen verbaal van de voorruit af en verfrommelde het. Na het in mijn broekzak te hebben gestopt opende ik het portier voor Paula. Ik wilde haar galant laten instappen zoals het hoorde. Op Eva's komisch overdreven adellijke wijze dankte zij nu en jatte tegelijkertijd vlug mijn bekeuring. Vingervlug ritste zij het ding uit mijn broekzak. Ze wilde weten wat er echt opstond, ik kon wel veel vertellen. Lachend las zij wat ik erop geschreven had:Ben even aan de overkantkoffie drinken met mijn vriendin.Met ...

... daaronder mijn nu oude dienstnummer. Paula wist dat nummer ook en herkende het. Ze had het vaak genoeg op mijn revers gespeld als ik het weer eens vergeten was. Verbouwereerd zei ze dan ook, "Maar dat is ook nog de waarheid wat er staat." Ik lachte en zei dat ik nog altijd onder ede stond en daardoor niets anders dan de waarheid mocht zeggen. "Trouwens waarom dacht je dat hij bijna meteen naar ons terras gekeken had. Er waren genoeg andere terrasjes." Lachend over Paula's gezichtsuitdrukking stapte ik achter het stuur en startte. Paula kneep nu op een schoolse manier haar ogen half dicht. Zij keek mij daarbij doordringend aan alsof ik een scholier was die zij van iets verdacht. Langzaam zei ze nu, "Zo menneke. Jij staat dus nog steeds onder ede hê. Dan vertel mij nu maar eens of je me met of zonder kunsttieten leuker vindt." Ik keek haar aan en lachte. Geamuseerd plagend antwoorde ik, "Mijn eed geld alleen ten opzichte van een andere ambtspersoon. Tegen een ander mag ik net zo hard liegen als jij tegen je leerlingen en collega's. Maar eerlijk gezegd die tieten staan je goed. Ik verheug me op de echte versie ervan en die hoeven echt niet zo groot te zijn schat. Als er maar melk genoeg voor onze baby uit komt dan vind ik het best." Paula omarmde me en riep, Jihaaaaa". op naar Wittem vader. Door het steeds heuvelachtiger wordende landschap rijdend vertelde Paula dat het haar al wat aan Luxemburg deed denken. Ze verheugde zich erop. Ook zij had het wel gezien in Nederland en zeker ...