Marion was gehaast - 1 - Sex Verhalen

Marion was gehaast - 1

... voor hem zat. Hm, lekker ding. Hij voelde zich in zijn nopjes en had reeds op voorhand een slim plannetje bedacht om dit juffertje voor hem alleen op te eisen. Toen de minuten precies langer werden, kreeg Marion het op haar heupen. Dat liet ze ook blijken, ze stond rechts, bekeek haar smartphone en stelde vast dat het reeds té laat werd om Samir vandaag nog te helpen. “Ik moet dringend door, heb nog een volleybalwedstrijd te spelen. Doe Samir de groeten van mij. We spreken een andere keer verder af.” De woorden striemden door de kamer en hadden tot effect dat de man opstond en Marion haar weg versperde. Voor ze er erg in had, hield de man haar smartphone in zijn gebalde vuist. Hoe hij er in was geslaagd om haar kostbaar hebbeding te ontfutselen, is niet te achterhalen en begreep ze zelf niet. Als aan de grond genageld stond ze toe te kijken hoe de man haar smartphone met haastige gebaren bewerkte. “Kijk meid, ik heb lak aan je hoe jij ons hier in de buurt komt opzoeken. Jij laat elke man zijn fantasie op hol jagen. Het spijt me maar ik denk dat jij voor mij wel iets kunt doen.” Marion wist niet wat haar overkwam en wat de bedoeling van die kerel was. Ze geloofde tot op heden in de goedheid van alle mensen. Ze besefte dus nauwelijks wat de man haar probeerde duidelijk te maken. “Wat zie jij er beeldig uit in dat pakje van je. Kom laat maar snel iets zien of anders stuur ik naar al jouw contacten een bijzonder geil berichtje !” De man stond nu voor haar met gespreide benen en ...

... zwaaide met haar smartphone, duidelijk zinnens tot het uiterste te gaan om dit juffertje een lesje te leren. Hij zag 2 paar slanke benen die van onder een jurkje piepten. Marion had zich zomers gekleed en beklaagde het reeds dat ze geen lange broek had aangetrokken. Nu stond ze hier luchtig gekleed met een topje zodat haar rondingen nog beter tot hun recht kwamen. Wat bezielde die man ? Wat kon ze er tegen in brengen ? Eigenlijk niets, vooral niet toen duidelijk werd dat de man geen aanstalten maakte om haar vrije doorgang te geven. “Zeg komt er nog wat van ?! Maak die knoopjes van je bloes open en laat eens zien wat ik denk dat er te zien zal zijn. Komaan meid. Haast je maar wat of anders doe ik het op mijn ruwe manier, begrepen ?!” Marion was het wenen nader bij dan het lachen. Ze had geen keus. Dat besefte ze ook wel en probeerde het op een akkoordje te gooien. “Ok dan, jij je zin, ik laat mijn bloesje zakken, maar dan geef je mij de smartphone terug en dien ik geen klacht in, deal ?” “Niks te dealen meid. Jij doet gewoon wat ik zeg. Kom doe uit nu die bloes. Jij hebt niks te willen !” Verbouwereerd en met bevende vingers begon Marion de knoopjes van haar bloes open te maken. Eén voor één sprongen die open tot haar bloes losjes over haar schouders gingen. De man had alles mooi in beeld nu en snauwde haar toe : “Uit !” Voor Marion zat er niks anders op dan haar bloes op de grond te laten glijden zodat haar azuurblauwe bh tevoorschijn kwam. “Ben nu toch wel benieuwd of onder ...