Jonna - Sex Verhalen

Jonna

... aanrechtblad nam. Die dag kookte ze gewoon verder met mijn sperma langs de binnenzijde van haar dijbenen. Ik moest soms hardop tegen haar zeggen wat ik deed:Jonna, ik neuk je geile, smalle lichaam ofOh, fuck, Jonna, ik kom in het diepst van je kleine kut klaar en als ik die dingen zei, hoe banaal en cliché ze soms ook waren, werd ze nog geiler dan ze al was en riep als een bezeten vrouw ter beloning mijn naam door de ruimte - en tot ver daarbuiten.Meestal bleef ik slechts voor het neuken zelf, maar een enkele keer verbleef ik in haar appartement, met de ramen gesloten, de gordijnen dicht, waar we dan, slechts door geurkaarsen verlicht, om en om zacht en wiegend, urenlang tantrisch of kort, hard en gepassioneerd, vol lawaai en vlammende, bijna pijnlijke, zoveelste orgasmes, een onbepaalde tijd doorbrachten, waarna ik stinkend naar zweet, vaginaal vocht en sperma het verblindende licht van ik weet ik veel welke dag trotseerde, en de trein terug naar Leiden. Tentamens haalde ik niet. Colleges volgde ik nauwelijks.*Ik weet niet of ik ooit verliefd op haar was, maar veel scheelde het niet en ik verlangde in ieder geval naar haar terug als ik bij haar vandaan was. Luiza merkte nog altijd niets aan me, of niets wat haar moeder betrof. Naïef van haar was het wel: in één van Jonna’s nieuwste schilderijen kon ik althansiets van mezelf herkennen. Het stond gewoon op de slaapkamer. De buren hadden haar dochter iets kunnen verklappen. En al die gedachten maakten me bang: Luiza was, zelfs ...

... nu ze in een andere stad woonde, mijn oudste en enige vrouwelijke vriend, iemand met wie ik veel durfde delen en ik vreesde dat mijn en haar moeders geheim ons uit elkaar zou spelen.Uiteindelijk was het andersom: Luiza leidde juist heel plots het einde in van die eerste tijd van mij en haar moeder. In die maanden waar ik Jonna zo vaak ’s avonds en ‘s nachts opzocht, dronk ik ook af en toe nog met haar dochter, in Leiden of Amsterdam. De seks die ik had met Jonna, maar ook de zelfstandigheid, de zelfredzaamheid die ik in het studentenhuis ontwikkelde, maakte dat ik gemakkelijker met meisjes praatte, minder gedwongen of geforceerd was om hen heen. Luiza moest dat gevoeld hebben, ze trok althans opvallend veel naar me toe en tijdens één van onze gebruikelijke filosofiesessies aan de tequilabar, die altijd over Bowie, of Kafka, of Nietzsche gingen, waar we hoegenaamd niets diepgravends vanaf wisten, vroeg ze me plots: ‘heb je zin om een keer met me uit te gaan? Écht uit? Als: jij en ik.’ En ik had de moed niet om nee tegen haar te zeggen.Nog voor de vrijdag waarop we afgesproken hadden in Amsterdam, treinde ik naar haar moeder, wie ik vertelde dat ik vermoedde dat Luzia verliefd op me geworden was over de laatste weken. ‘Wat fijn,’ antwoordde ze alleen maar. ‘En… ben jij verliefd op haar?’ Ik gaf aan dat ik het niet zo goed wist, maar dat ik wel een afspraakje beloofd had en dat ik van plan was er mijn best voor te doen. ‘Daar ben ik blij om. Voor haar, en voor jou. Je bent een ...