Jonna - Sex Verhalen

Jonna

Ik kende Jonna via een klasgenote, Luiza, waar ik buiten de lessen vaak mee dronk in de kroeg. Zij was haar moeder. De eerste maal dat ik haar zag, was op de diploma-uitreiking, vlak na mijn achttiende verjaardag. Ze nam een foto van Luiza op het grote podium. Ik kon haar uit de verte op de rug zien: ze droeg wit en kwam me opgehesen voor, met geblondeerd, getoupeerd haar. Later verklaarde Luiza me in de kroeg, een beetje uitdagend en volkomen uit het niets, dat haar moeder mij blijkbaar wel goed gezien had daar, want dat ze zich ‘seksueel aangetrokken voelde tot me.’ Toen ik niet lang daarna voor het eerst in het kleine huurappartement kwam waar Luiza met haar moeder al een eeuwigheid woonde, op Luiza’s uitnodiging natuurlijk, vermoedelijk omdat zij het spelletje met mij en haar moeder nog een beetje wilde doorvoeren, herkende ik niets van de vrouw die ik eerder had gezien. Ze had juist bruin haar, stijl, in een bobkapsel, en was verbazend tenger, mager haast, met een gebruinde huidskleur. Ze rookte veel, waardoor die huid toch wat verweerd leek, ondanks dat ze Luiza op heel jonge leeftijd moest hebben gekregen en ze niet veel ouder dan veertig was. Wel was ze vooral heel lief tegen me, en glimlachte ze veel. Ze sprak weinig, maar wat ze zei, zei ze in zachtaardig Nederlands met een aandoenlijk Pools accent. Ze vond mijn handen mooi en zei dat ze ‘iets waren om te schilderen’, waarna Luiza het mooi vond en ze me meenam de stad in.Voor Luiza was het een spelletje geweest, ...

... maar toch schreef ik Jonna, toen ik een maand of twee daarna op kamers woonde, een e-mail. Zomaar, met een vraag over hoe het ging met haar schilderijen – ze was kunstenares – en een korte vertelling van hoe ik het in Leiden had. Ik sloot af met dat ik ‘trouwens’ zelden zo lekker gegeten had, toen, met Luiza erbij. Er was geen aanleiding voor de mail en ik had geen enkel raakvlak met haar of reden om juist haar te schrijven, maar toch gaf ze na enkele dagen antwoord. Ze vond het leuk om van me te horen en met de schilderijen ging het goed. Wat we hadden gegeten was een origineel Pools gerecht en ze wilde het best nog eens voor me maken ‘als ik weer eens bij Luiza langskwam.’ Ook haar dochter woonde niet meer thuis en toen ik op een avond wat dapper was van een borrel, durfde ik haar te mailen dat ik binnenkort weer in Alkmaar moest zijn en wel bij haar langs kon fietsen in de middag. Dat leek haar gezellig.Jonna kookte weer pierogi en het eten was even spannend als ongemakkelijk. Ze glimlachte veel naar me en praatte zachtjes, vroeg me dingen over mijn persoonlijke leven: of ik waardevolle dingen leerde op mijn studie en of ik een vriendin had. Ze wist natuurlijk al van niet. Ze had zich opgemaakt voor de avond en haar voortdurende, onaflatende kijken betekende iets, dat wist ik ook wel, maar ik was onhandig met meisjes en had geen idee op welk punt ik de spanning die duidelijk bestond tussen ons om kon zetten in een meer gewaagde opmerking. Uit haar kunstenaresstijl dacht ik op ...