De Oude Fabriek - 3 - Sex Verhalen

De Oude Fabriek - 3

... krabben omdat mijn handen tussen hem in gekneld zitten, schurk ik mijn neus over zijn zachte tepels. Theodorus begint te vervagen in zijn verhaal over de reptielen en zijn ademhaling wordt zwaarder. Zachtjes streel ik zijn tepels met mijn haar om mijn hoofd weer te laten rusten op zijn borst. Daarbij vallen mijn ogen weer op zijn slurf die begint te bewegen. De slang in zijn piemel komt tot leven, denk ik bij me zelf. In schokken rolt hij eerst over zijn bil en komt dan tot rust op zijn lies. Mijn oor zit gekneld, waarop ik mijn hoofd op zijn borst verplaats en mijn haren zijn tepel raakt.“Je kriebelt mij met je haren, klaasje.” Verstijft probeer ik mijn hoofd stil te houden maar hoe meer ik er op let hoe meer het bij mij begint te kriebelen en moet mijn hoofd regelmatig verplaatsen.Zijn plasser begint weer te bewegen en rolt verder door met de kop naar mij gericht, rustend op zijn buik. Bang dat de slang uit zijn piemelvel zou ontsnappen, blijf ik elke beweging gefocust opvolgen. Theodorus zijn lichtbehaarde buik ga sneller op en neer. De kop in zijn piemel wordt groter waardoor het vel er rond begint op te spanen en het tutje vooraan korter wordt. Zijn slurf komt omhoog en richt hem op als een slang die klaar staat om aan te vallen. Vanaf zijn bos piemelhaar zweeft het slangenlichaam gebogen over zijn buik. Zijn piemel vel komt open te staan en ontbloot half de kop van de slang. De slang heeft geen ogen, maar wel een verticaal mondje met kleine lippen. Het piemelvel zit ...

... achteraan de kop nog gespannen over een opstaande kraag, die de hals van het versmalde lichaam verschuild. Een net van kronkelend lichtblauwe aderen door zijn piemelvel houd de slangenkop gevangen. Een doorschijnende slijmerig druppel komt uit zijn verticaal mondje gelopen en beland met een lang sliert op zijn buik.Beangstigend richt ik mijn hoofd op om de metamorfose van zijn piemel te observeren. Theodorus springt recht en houd zijn handen voor zijn kruis, die het niet helemaal kunnen verbergen. Zijn piemel blijft wippend als een veer omhoog staan. Met een roodhoofd doet hij onhandig zijn pofbroek aan. Van verontwaardiging blijf ik gehurkt zitten in hoge gras, kijkend naar zijn gestunteld. Bij het aandoen van zijn hemd, kijkt hij me voor het eerst verlegen aan. De bult in zijn pofbroek verraad de nog steedse aanwezigheid van de recht opstaande slang. Hij draait zenuwachtig en onhandig rond, niet weten welke houding hij moet aannemen en probeer mij iets te zeggen. Telkens hij zijn mond opent om mij aan te spreken gaat hij weer dicht, tot het hem wel lukt.“Heb ik, hu… je … aan het, hu … schrikken gebracht.” Eigenlijk wel, maar of hij nu buitenaards is of niet, ik begin hem wel meer als een vriend te beschouwen.Nadat ik me heb aangekleed wandelen we nog samen richting mijn thuis. Niet meer sprekend over het voorval. Met de slang nog in zijn broek nemen we afscheid en keert hij alleen weer naar huis.Er gaan enkele dagen over voordat hij me weer aan het hek staat op te wachten. ...