De Oude Fabriek - 3 - Sex Verhalen

De Oude Fabriek - 3

... laat ons dan later nog eens afspreken om te…”, roept hij nog naar mij, maar hoor zijn laatste woorden niet meer door dat ik al lopend de heuvelrug ben gepasseerd.Het is wel jammer van die verhalen, want op zichzelf vind ik hem wel best aardig. Door zijn scholen is hij ook veel wijzer en kan er nog wel van leren. Door mijn beperkte schooldagen in het klooster weet ik veel over de hemel en de hel en moet het doen met de verhalen uit de bijbel die ons het fatsoen illustreert. Buiten het verhaal van Adam en Eva die in de appel bijt en naakt met een vijgenblad op een getekend plaatje staan, moet ik zelf de wereld ontdekken. Bij mijn ouders moet ik ook al niet te raden gaan, want als ik nog maar vraag waarom er haar op mijn piemel komt te staan, krijg ik al een draai rond mijn oren. Want dat hoort niet om over onkuise “dingen” te praten. Wat die “dingen” zijn durf ik dan al niet meer te vragen.Met een dubbelgevoel ga ik de dag daarna naar de fabriek, bang dat Theodorus mij weer komt opzoeken, maar ben dan weer ontgoocheld wanneer ik het hek doorwandeld zonder dat ik hem gezien heb. Spijt neemt de bovenhand, dat ik niet op zijn voorstel ben in gegaan. Het is toch niet verkeerd dat ik met hem ga wandelen.De dagen daarna zijn zomersheet en in de fabriek is het nog warmer door de stoom die door de leidingen loopt. De vrouwen hun kleren zijn druipend nat van het zweet. Wij hebben het geluk dat we ons bovenkleren nog kunnen uit doen, maar dan nog loopt het zweet parelend van mijn borst ...

... en buik. Het stof uit de lucht kleeft vast op mijn natte lichaam en maakt mijn huid licht grauw. Gelukkig komt er regelmatig iemand met water rond, om te drinken want anders vielen we wel flauw. Is trouwens al gebeurd in het verleden. Wat had ik graag nu een koude wasbeurt gehad onder de sproeiers van de wasplaats, maar die worden alleen maar gebruikt bij een werkongevallen. Wanneer ik het zweet uit mijn ogen probeer te houden, staat Theodorus plots voor mij aan de machine.Ik schrik wel even door zijn onverwachte aanwezigheid, niet doordat ik bang ben, wel dat het alweer een poosje geleden was dat ik hem gezien had en hem hier nu niet had verwacht bij deze hitte. Hij probeert mij iets te vragen, maar kan hem niet verstaan door het lawaai van de machines. Hij komt voor mij te staan en buigt zijn hoofd over mijn bezwete lichaam om zijn vraag in mijn oor te herhalen. “Kan ik je zien na het werk?... Ik zal aan het hek op je wachten.” Door de euforie dat hij mij toch weer komt opzoeken, knik ik vlug van ja. Hij lacht tevreden naar mij en met een knipoogje loopt hij door.Ongeduldig volg ik de zonnestraal die van uit het raam, zich door de werkzaal verplaatst en het einde van de werkdag aankondigt. Als eerste loop ik de fabriek uit naar het hek waar ik hoop dat Theodorus op mij staat te wachten. Ik stop met lopen wanneer ik hem aan het hek zie staan en veranderd mijn euforie in twijfel. “He Klaasje, je bent er rap bij, anders komt je altijd als laatste buiten” schimpt hij. Het is wel ...