Voetjes op de grond (3) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (3)

... “Bedankt,” zei ik oprecht. Ze glimlachte. “Graag gedaan, Marianne. Onthoud vooral dat ik er voor je ben als je met jezelf in de knoop ligt.” “Ik zal het onthouden, mam.” “Mooi zo… Misschien is het wel goed voor je dat ik de komende twee weken een leuke uitdaging voor je heb. Dat zal je zinnen verzetten.” “Een uitdaging?” vroeg ik argwanend. Ik zag niets uitdagends in de jaarlijkse, verplichte poetsbeurt die op me wachtte. “Ja. Er komt een nieuwe juf voor de tweede klas. Ze heet Suzanne. Omdat jij intussen je weg wel weet in de basisschool heb ik aan jou gedacht om onze nieuwe leerkracht wegwijs te maken.” “Ik heb liever dat je me weer samen zet met Heleen, mam. Ik kan erg goed met haar opschieten,” reageerde ik, denkend aan hoe goed ik het jaar voordien kon vinden met die oudere juf met haar opvallend grote tepels. “Dat weet ik wel, Marianne, maar Heleen brengt dit jaar voor het eerst haar dochter van dertien mee. Op Heleens verzoek zet ik moeder en dochter samen. Ik denk trouwens dat jij het uitstekend zult kunnen vinden met Suzanne. Ik heb haar nog maar eenmaal ontmoet, maar ik ben er vrijwel zeker van dat onze nieuwe juf iets over zich heeft wat jou zal aanspreken.” Moeder had niet overdreven. Dat merkte ik de volgende ochtend toen ik aan de nieuwe leerkracht werd voorgesteld. De mooie, betrekkelijk jonge vrouw, die er meteen op stond dat ik haar Suzanne zou noemen, maakte zo’n verpletterende indruk op me dat mijn hand trilde bij de begroeting. Ze leek me Fries, ...

... afgaande op het ietwat afwijkend accentje als ze sprak. Ik schatte haar ergens rond de dertig. Ze was lang en oogde tegelijk zowel slank als sterk. Haar lange blonde haren hingen golvend op haar schouders. Het brilletje met een fijn zwart montuur leek wel voor haar gezicht gemaakt en gaf haar look iets ernstig en voornaam. Haar blozende wangen en guitige ogen zwakten dat beeld echter weer wat af en zorgden voor een sympathiek contrast. Ze droeg kleren die een beetje hippieachtig aandeden. Een wijde gebloemde rok en een bijpassende effen bloes, die heel ruim zat. We waren dan wel half jaren tachtig maar wat Suzanne droeg was typisch jaren zeventig. De lichtbruine lederen laarzen maakten dat beeld helemaal compleet. Terwijl haar warme handdruk mijn vingers deden tintelen, wist ik al dat mijn moeder gelijk had. De nieuwe juf van de tweede klas had wel degelijk iets over zich wat me aansprak en voor het eerst was Danielle even weg uit mijn gedachten. In de dagen die volgden, leerde ik haar wat beter kennen. Suzanne bleek een bijzonder spraakzaam type en de voorraad verhalen uit haar verleden en heden leek onuitputtelijk. Ik hing als het ware aan haar lippen en sloeg al wat ze vertelde in me op. Ik vernam met blijdschap dat ze pas achtentwintig was en sinds kort in een klein huisje bij ons in het dorp woonde. Alleen het feit dat ze daar samenwoonde met een vriend, die Ben bleek te heten, voelde aan als een afknapper. Suzanne droeg dagelijks wel een andere rok en bloes, maar steeds in ...