De Prins Van Perzië - Sex Verhalen

De Prins Van Perzië

... Oh nee! Ik was nog niet aangekleed! Het enige dat ik aanhad, was de gymbroek, waar ik in had geslapen. Maar die zat los en slobberig en dat was heel gevaarlijk! Meestal trok ik mijn strakste spijkerbroek aan op zaterdag en stopte mijn piemel in een van de pijpen, want dan hield die spijkerbroek mijn constante erectie een beetje binnen de perken.Het deed wel pijn, maar het bracht mij ten minste niet in verlegenheid.Daarboven trok ik meestal een voetbalshirt aan dat tot op mijn dijen hing. Dan was ik helemaal veilig. Maar nu, als ik haar zo dadelijk zag, zou mijn soldaat stram in de houding springen en recht naar voren steken in mijn korte broek!Ik legde de boterham die als ontbijt at, vlug neer en vluchtte naar mijn slaapkamer.Ik botste bijna tegen Elly aan, toen zij ons huis binnen wam. Ze trok haar jas uit en ik botste recht tegen haar borsten aan."Au!" riep zij. "Kijk een beetje uit waar je naar loopt, Tommie."Wat ik vreesde, gebeurde meteen. Ik voelde mijn bloed onmiddellijk naar mijn piemel kolken. "Sorry,' mompelde ik en stormde de trap op, langs mijn zus Laura die net aan met haar krantenwijk wilde beginnen."Wat is er mis met hem?" hoorde ik Elly vragen, toen ze Laura zag."Hij heeft de kippenkoorts," zei Laura. Dat betekende dat mijn ouders al waren gaan shoppen voor een nieuw bankstel, anders zou ze dat niet durven zeggen. Het betekende ook dat mijn ouders het grootste deel van de dag verdwenen zouden zijn. Ze zouden naar de meubelboulevard in Amsterdam gaan en daarna ...

... nog naar de Ikea. Nu had ik geen enkele kans om Elly op een veilige afstand te houden.Ik ging op mijn kamer zitten en vroeg me af wat ik zou doen. Prince of Persia! Ja, dat was het! Het vergde echte concentratie en het spel kon uren duren. Ik zette de computer aan en ging zitten. Papa had de verwarming weer op volle sterkte gezet. Het was dus lekker warm in huis. Ik trok geen andere kleren aan. Ik zat in de problemen, in een oud kasteel en zou dit spel perfect moeten spelen anders zou ik mijn leven verliezen. Ik noemde de prinses in het kasteel Elly, omdat alle vrouwen mij aan Elly herinnerden. En zelfs de prinses op het computerscherm had het vermogen om mijn piemel stijf te maken. Ik vroeg me af of er soms iets mis met mij was.Een tijdje later hoorde ik Elly naar mijn slaapkamer komen. Ik probeerde haar te negeren. Zij kende het spel ook en stoorde mij meestal precies op het moment dat ik bijna naar het volgende level ging. Zo dus ook vandaag."Tommie, mag ik je iets vragen? Zeg Tommie?"De zwaardvechters die mij omringden vielen mij aan en mijn leven stond op het spel. Ik was er geweest! Daar lag mijn prins, dood op de grond. Weer een leven verloren!"Wat?" riep ik, niet zonder boosheid in mijn stem."Wat is er vandaag toch mis met jou?" zei Elly, en de teleurstelling was duidelijk hoorbaar in haar stem. Ik had haar nog niet aangekeken."Niets!" gromde ik. Ik voelde haar hand op mijn schouder en rukte hem eraf."Tommie! Er is echt iets mis met jou, wat is het? Vertel het, laat ...