De Tweeling - 9 - Sex Verhalen

De Tweeling - 9

De dag erna pakken ze de draad weer op. We zijn inmiddels weer twee weken verder. Vrijdag begin van de avond. Ze hebben met hun vieren gegeten en Daan en Liza pakken hun spullen. De grote bos bloemen uit de keuken nemen ze mee. Ze zeggen elkaar gedag en ze gaan de deur uit, eerst naar het station. Daar nemen ze de trein tot Schiphol en vandaar met de bus naar Amstelveen. Een klein uurtje later, het is inmiddels tegen half negen, zijn ze daar. Liza en Daan stappen uit en wandelen het laatste stukje naar de flat. Met de lift naar boven en de galerij op. Liza maakt de deur open en ze stappen naar binnen. Hun tassen zetten ze onder de kapstok en hun jassen hangen ze op. “Hoi mam” zegt Liza als ze binnen stapt, “Dag” groet haar moeder terug en het lijkt niet van harte te gaan. Daan legt de bos bloemen op tafel, eerst maar eens kijken hoe dit afloopt denkt hij bij zichzelf. “Mam, dit is Daan, Daan mijn moeder Liesbeth.” “Dag mevrouw” zegt Daan en hij steekt een hand uit. Zonder te kijken pakt de moeder zijn hand en schudt een keer. “Mam, doe nou niet zo onvriendelijk, je kan hem toch wel een keertje aankijken?” “Ik snap niet hoe je erbij komt om een vent te kiezen” zegt Liesbeth snibbig, “je weet toch hoe die kerels zijn, allemaal belust op seks.” “Ma, dat is niet zo, jij denkt dat door één slecht voorbeeld. Een miezerig kereltje die je zwanger maakte. Maar mannen ……” “Stop daarmee!” valt ze uit, “jij wil mij als achttienjarige snotaap toch niet vertellen dat jij weet hoe de ...

... wereld in elkaar zit. Of wil jij beweren dat hij” en ze wijst op Daan “dat niet heeft, is hij niet op zoek naar een natte kut waar hij zijn zaad in kan pompen om zich dan om te draaien en in slaap te vallen.” “Ma, hoe kom je daarbij, er zijn ook lieve mannen, Daan is zo’n man, die is lief voor ……” “Dat bestaat niet ……” “Laat me in godsnaam eens een keer uitpraten.” “Weet je wat jij kan met je vent, oprotten. Ik wil je niet meer zien.” “Ben je nou zo gestoord dat je jouw eigen dochter de deur wijst omdat je niet van me kan winnen, omdat je weet dat ik gelijk heb.” “Ik praat niet meer met je, wegwezen.” Liza kookt van woede en voelt Daan achter zich. “Kom schat, hier kun je niks bereiken.” Ze staan op en lopen de kamer uit. In de hal doen ze hun jassen aan, de tassen over hun schouder en Liza trekt met een harde dreun de voordeur dicht. In de lift begint ze te huilen en valt tegen Daan aan. Als ze naar buiten lopen horen ze Liesbeth schreeuwen. “Hier heb je die kut bloemen!! Die hoef ik ook niet!” en twee tellen later valt de bos bloemen voor hun voeten op de grond. Ze horen de voordeur boven weer met een klap dichtslaan. Daan pakt de goed verpakte bos op en ze lopen weg van de flat. Om de hoek gaan ze op een bankje zitten. Liza snikt en Daan houdt haar tegen zich aan. “Stil maar schat, hier was geen kruid tegen gewassen. We hebben elkaar nog dat telt ook.” “Ja” snikt Liza “maar ik snap het niet. Zo is ze nog nooit uitgevallen naar me. Ik ken haar ook niet zo.” “Misschien iets ...