De Tiende Huwelijksnacht - 5 - Sex Verhalen

De Tiende Huwelijksnacht - 5

... Dineren met de Douairière… dat had ze enkele dagen geleden nog lachend van de hand gedaan. Maar nu was dat opeens niet meer zo ondenkbaar. Wat zou ze moeten doen? Waar kon ze over praten… Het voelde alsof een hand langzaam zowel haar ingewanden als haar keel samenkneep. Lucht wilde niet in haar longen, de fazant die die ze gisteren gegeten had dreigde haar lichaam te verlaten.In paniek duwde ze een deur open. De zon scheen haar in haar gezicht en een zacht briesje streelde haar wangen. Ze stond buiten. Het was logisch dat bij een huis als dit een tuin flinke tuin hoorde, maar daar had ze nog helemaal niet bij stilgestaan. Ze stond nu op een terras waar enkele stoelen en een tafel stonden. Natuurlijk at haar echtgenoot op zwoele zomeravonden buiten.Trillend liet ze zich in een stoel zakken. Zonder te beseffen wat ze deed verkruimelde ze een taartje met haar handen, terwijl het in haar hoofde bonsde: “Ik ga met de Douairière dineren… Ik ga met de Douairière eten…”.Auda was een buitenkind en de elementen bezaten de eigenschap haar altijd tot rust te brengen. Na een aantal minuten blinde paniek voelde ze langzaam hoe ze wat tot rust kwam. Haar hart klopte rustiger en haar ademhaling ging regelmatiger. Het taartje was helaas gesneuveld, een gekruimelde massa van deeg en bosbessen lag op het tafelblad. Om haar gedachten wat af te leiden liep ze de tuin rond. Het was misschien niet helemaal de stijl van de rijken, maar toch wel weer die van haar echtgenoot om er een moestuintje op ...

... na te houden, waar ze in eerste instantie alleen sla zag staan en bij nader onderzoek ook erwten en enkele bonensoorten, plus een grote paarse knol waarvan ze wist dat die melanzanza werd genoemd. Toen ze doorliep zag ze ook een vijver. Op het eerste gezicht kon ze geen vissen ontdekken, maar toen ze wat beter keek zag ze een zoetwaterkreeft wegschieten tussen de waterplanten. Het schoot haar te binnen dat die ooit als delicatesse werd geserveerd. Ze begon zich serieus af te vragen of, als ze meer ging onderzoeken, ze een complete boerderij zou aantreffen. Maar als ze verder keek zag ze alleen bomen (en niet alleen fruitbomen), bloemenperken en enkele standbeelden.Opeens zag ze een tweede vijver en verwachtte daar de vissen in. Maar toen ze die vijver nader onderzocht zag ze alleen maar helder water. Het trapje in één van de hoeken gaf aan dat het water was waar in gezwommen werd, maar eigenlijk was het daar te klein voor. Ze vond het een vreemde plek om een schuur neer te zetten, maar dat dat bleek het toch niet te zijn. Er lag een hele stapel brandhout en zwartgeblakerde stenen en er was in één van de muren een nis uitgespaard die duidelijk diende als haard. Auda vroeg zich af wat dit nu was.Maar ondanks de verfrissende wandeling door de tuin…haar tuin?...voelde ze, toen ze terugkeerde bij haar stoel en de resten van de bosbessentaart zag liggen kwam de paniek ook weer terug.“Ik zie dat je het taartje niet zo beviel, Auda?” klonk de stem van haar echtgenoot opeens achter ...