De Oude Fabriek - 4 - Sex Verhalen

De Oude Fabriek - 4

... Kransen en vlagjes hangen in bogen en lussen aan het plafon. Nikolaas heeft er geen aandacht voor en zet zich weer neer in zijn vertrouwelijke fauteuil. Hij neemt mijn hand vast en laat me weer op het salontafeltje voor hem zitten.“Hij was goed voor mij, … zijn vader in het begin ook, maar toen Theodorus in het leger zat, hield ze me meer op een afstand”, verteld Nikolaas verder. Hij had er zich al bij neergelegd dat hij Theodorus niet meer zou zien.“Ik dacht dat ik hem wel kon vergeten, maar in bed viel ik wenend in slaap door dat ik hem echt miste.” Nikolaas moet even slikken en trekt zijn neus op, “ik zag hem echt graag”. Waarop hij zijn verhaal met betraande ogen verder zet.Drie heren in een zwart pak lopen door de fabriekshal. Omringd door de stoomwolken maakt hen in de mistige omgeving mysterieus en spookachtig. Het zijn zwarte geesten die uit het niets komen. Haastig ben ik de koppelingen van de stoommachine aan het smeren, wanneer ik door de afdelingshoofd op de bureau wordt gevraagd. De diensthoofd zit achter zijn bureautafel druk te schrijven. Een grote onbekende man staat achter hem. In de linkerhoek zit de fabrieksdirecteur, het was al een poosje geleden dat ik de vader van Theodorus nog had gezien. In de andere verduisterde hoek van het bureau staat de derde zwarte geest, een jonger ogende man. Hij heeft een keurig zwart pak aan, met daar onder een spierwit hemd, waarvan de korte kraag rechtop staat. De rand van zijn buishoed, werpt een schaduw op zijn gezicht ...

... die hem onherkenbaar maakt.Onwennig sta ik voor het bureau te wachten tot de diensthoofd in alle stilte zijn hoofd opricht. Kort en nors zegt hij, “Je pet”. Op de hoogte zijnde van de goede manieren, schaam ik me dood dat ik mijn pet ben vergeten afnemen. Mijn hand flits over mijn hoofd en doet mijn pet op een illusionistische wijze verdwijnen, waarbij ik mij excuseert. Met een nors gezicht staat de man achter de afdelingshoofd, me van kop tot teen te bekijken. Uit zenuwachtigheid wring ik met klampende handen aan mijn pet alsof het een dweil is, wachtend op wat er volgt. Door de modernisering van de fabriek waren al verschillende werknemers moeten gaan. Vooral bij de jongeren, die nu ook door de wetgeving aan hun leerplicht moeten voldoen.Met een diepe zucht begint de diensthoofd aan zijn verkondiging, “Nikolaas, … je bent al een poosje bij ons actief”. Ook al ben ik de jaren van de leerplicht ruim overschreden, voel ik de bui al aankomen. Mijn hoofd wordt ijl, de woorden verstommen en komen trager tot mij binnen. Enkele flarden dringen tot mij door, “op de drempel van de volwassenheid…, betrouwbaarheid…, leergierig…, nieuwe technieken…, ploegbaas…, …”. Meer geconcentreerd op zijn woorden die hij monotoon voorleest, volgt.“Door die grotere verantwoordelijkheid bieden wij je hoger loon aan, maar moet u zich wel verbinden dat de opgedane kennis niet naar buiten mag gebracht wordt. Ook hadden we graag dat u meer onze interne sociale gebeuren als onderdaan bijwoont, ook daarover ...