De Oude Fabriek - 4 - Sex Verhalen

De Oude Fabriek - 4

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:De Oude Fabriek - 3We worden opgeschrikt door dat de deur piepend opendraait, “Nikolaas, mogen we jullie storen om de verjaardag vlagjes en de kransen te komen ophangen”, vraagt de verzorgster en stormt met haar collega, de kamer binnen. Zowel Nikolaas als ik, zijn nog in de roes van het verhaal. Hij antwoorde ze dan ook versuft, dat hij met mij wel naar de cafetaria zal gaan. Stapje voor stapje slenteren we door de gang, waarbij ik hem ondersteun.“Is dat voor je verjaardag, wanneer is het feest, … komt er veel volk”, vraag ik hem met respect.“Morgen,… maar voor mij hoef het niet meer, al da geduns. … (=gedoe) Wie zou er nog willen komen, voor zo een oude man.”We zetten ons aan een tafeltje bij het raam, met uitzicht op de tuin waar de zon door de dreigende donkere wolken priemt. Een lichtzuil tussen de wolken, belicht een grote boom met aan de wortelkneukels een zitbank. Als een theater volglicht loopt de zonestraal door de tuin, tot bij ons door het raam. Het felle licht verblind ons, waarop Nikolaas zijn ogen sluiten en zegt, “ja, … het is goed Theodorus.”“Wat is er goed, Nikolaas.” Zonder een antwoord op mijn vraag, doet hij zijn ogen weer open en blijft stil met een zalige glimlach voor zich uitkijken. De donkere wolken pakken weer samen en sluit de zonestraal af. “Het waren geen mooie jaren meer daarna”, komt er uit het niets bij hem. Niet weten over wat hij het had, verduidelijk hij het me door het verhaal weer op te pikken ...

... van waar het door de verzorgers verstoort werd. De vriendschap tussen hem en Theodorus werd door de omgeving als niet passend beschouwd. Het was dan ook moeilijker om met elkaar om te gaan en spraken in het geheim af. Met meer wederzijdse gevoelens keken ze er telkens naar uit om elkaar te zien.“Hoe minder ik hem zag, hoe groter de pijn was van het gemis” waarop Nikolaas zijn hand op zijn hart legt. Hij kon het gevoel met niets vergelijken, zelfs niet met het gemis van zijn broers en zussen die één voor één het huis uitgingen.Ieder had wel zijn redenen om hun vriendschap een halt toe te roepen. De ouders van Nikolaas waren bang dat hun zoon zou te maken krijgen met de bijeenkomsten van de mannenclub. De vrienden en geburen van hen waren jaloers op de voordelen die hij kreeg in de fabriek. Niet alleen zijn salaris was naar omhoog gegaan, maar door de kennis die hij opgedaan had van Theodorus, kon hij meer verantwoordelijke taken opnemen en stak daardoor in rang veel andere voorbij. Theodorus zijn ouders vonden dan weer dat hun zoon wat meer interesses mocht tonen voor de dochters van de kennissen in hun entourage, in plaats van om te gaan met een purperende jongen. Ze stuurde hun zoon uit om in legerdienst te gaan, daar zouden ze van hem wel een man maken, dachten ze.“En zo geschiede dat ik hem in geen jaren meer zag”, citeert Nikolaas en weer kijkt hij in het niets door het raam.Slenterend stappen we weer naar zijn kamer, nadat de verzorgers de versiering hebben aangebracht. ...