Van de Een Komt de ander 13 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 13

... gezien hebt en je waffel houden over dat overdadige verzet van Lola. Ik vermoed dat hier vèèl meer achter zit." Sjors kende me goed genoeg om te weten dat ik nu zo opgefokt was dat ik alle verkeersregels aan mijn laars zou lappen. Hij stapte met een benauwd gezicht bij me in en trok de veiligheidsgordel extra strak. Grimmig zei ik, "Zit je vast?" Daarna scheurde ik weg naar het gerechtsgebouw. Het vreemde was dat ik met zo'n dollemansrit altijd erg rustig werd. Sjors wist dat, hij had het al vaker meegemaakt tijdens een wilde achtervolging. Met een wit gezicht slikte hij herhaaldelijk zijn maag weer naar die plaats waar dat orgaan oorspronkelijk bedoeld was en zei gelukkig niets. Dit gaf me de tijd om rustig na te denken. Iets stonk hier vreselijk en dat was niet Sjors' broek. Nee" het was onze chef. Hoe en waarom wist ik niet maar ik moest en zou erachter komen, al was dat het laatste wat ik deed! In de rechtszaal zat Lola benauwd te kijken, ze knikte even bang naar me en hield zich voor de verandering eens opvallend stil. In haar ogen stond echte angst afgetekend en dat vond ik pas echt vreemd. Het was een wijf van de straat dat met alle wateren gewassen was. Dit gedrag rijmde zich totaal niet met het beeld dat ik nog van Lola voor ogen had. De rechter riep na de gebruikelijke formalitieten, haar half gecastreerde slachtoffer op. Ik hoorde zijn naam en herkende deze als dezelfde die ik bij Vera's aanrander gelezen had. Er kwam bij mij een vreselijk vermoeden op, zoveel ...

... toevalligheden dat kon gewoonweg niet. Nu moest ik erg vlug handelen om niet als geloofwaardig getuige uitgeschakeld te worden. Nog voordat de man binnen kwam, vroeg ik de rechter of ik hem spreken kon. Ik zei dan ook opstaande, "Edelachtbare ik heb informatie die tot nu toe niet bekend was bij mij. Ik ben er zo goed als zeker van dat het de gehele rechtsgang van vandaag èn in de gevolgen hiervan dient." De rechter willigde dit, alhoewel het zeer ongebruikelijk was in. Tot mijn vreugde nam hij me even apart. De rechter boog zich ver voorover over zijn balie heen en vroeg wat er zo belangrijk was. Hij hoorde nu mijn hele verhaal met een buitengewoon interesse aan. Op zijn vraag de persoon in kwestie te beschrijven, beschreef ik de aanrander van Vera. Verheugd lachte de rechter daarop fijntjes. Mijn persoonsbeschrijving en het delict dat erbij hoorde, klopte met zijn eigen dossiers van de zaak Lola. Hij wilde nu gelijk die ene zaak met deze mee in beschouwing nemen omdat ze niet los van elkaar schenen te staan. Hij liet mij geheel tegen de regels in merken dat hij zijn uitspraak over Lola er zelfs van afhankelijk wilde maken. Meer mocht de rechter natuurlijk ook niet zeggen en hij stuurde mij terug naar mijn plaats. Het meest geïnteresseerd leek de rechter in mijn chef na diens verkapte bedreigingen. Ik moest me wel erg vergist hebben als ook hij niet vond dat er hier iets vreselijk stonk. Toen de eisende partij binnen geleid werd herkende ik hem direct. Het was inderdaad dezelfde ...