Van de Een Komt de ander 13 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 13

... Vera ik heb het Toine gevraagd", zei Eva teder, "hij wil Lotte ook graag een kindje maken." Vera had het goed gehoord wat ik in mijn opwinding gezegd had. Eva glimlachte naar mij en zei, "ik had het hun niet beter kunnen vertellen". dit was echt de mooiste en geilste manier." Ik liet mij heerlijk verwennen door Loes en An. Paula befte Lotte tot deze nog eens plassend van genot op de divan klaar kwam. "Kijk", riep Eva lachend, "ik wist het, anders had die griet mijn goede bank onder gezeken." Lotte grijnsde naar haar stiefmoeder en hartsvriendin toen ik mijn lul op het meubelstuk richtte. Ik liet tot groot plezier van Lotte demonstratief pervers mijn plasstraal over hun en de divan lopen. Paula waste haar blonde pruik in mijn pisstraal en zei, "Dat bleekt net zo goed als waterstofperoxide." Boerend en over elkaar pissend zopen wij ons de avond door. Het was al midden in de nacht toen we allemaal naar buiten gingen. De zomernacht was zwoel en warm. We trokken onze speelkleren uit en pleurden die in een waterton. Eva zette de regeninstallatie voor het gras aan. Door deze kunstmatige regen konden we de pis en het bier van ons afspoelen. Zalig eronder liggend genoten wij van het water voordat wij erna spiernaakt weer de stal ingingen. Daar rolden we ons tegen en in elkaar ...

... op. Genietend van elkanders wellustige lijven dronken we er nog een. Eva zei terwijl zij zich lekker tegen ons aan nestelde dat ze wel wat honger gekregen had. Vera lachte lief, zei niets en dook onder de divan. Triomfantelijk haalde zij iets eronder vandaan. Het was in folie verpakt dat zij er nu afwikkelde. Zij beet er een stuk af en kauwde genoeglijk. Vera had een grote geheel aan het bot gebraden achterham, verstopt onder de divan. Eva nam dankbaar glimlachend de bout daarna van haar over. Ook Eva at met smaak het jonge malse vlees. Het was echt een leuk gezicht. Eva een dame van stand gewoon lekker geheel zonder fratsen in een stuk vlees te zien bijten. Mij doemde een beeld op hoe het moet zijn geweest toen we nog in stammen leefden. De bout ging rond totdat alleen het bijna kale bot nog over was. An knabbelde de laatste restjes eraf en zei weemoedig met de instelling van Pierre, "Vroeger hadden we ook een hond. Het is zonde om het weg te gooien. Als je al iets doodt" doe het dan om alles te gebruiken." An stond daarna op en wankelde naar buiten met de mededeling dat zij het bot naar achteren bracht voor de vos. Even later hupte ze weer naar binnen en nestelde zij zich weer op haar plaatsje. Vermoeid maar voldaan sliepen we overheerlijk tot laat in de volgende morgen.