Sandra En Haar... - Sex Verhalen

Sandra En Haar...

... Hans binnen. Toeval? Ik weet het niet. Ik wilde al opstaan om naar hem toe te gaan toen het me opviel dat hij voordurend naar buiten keek. Het kon niet anders of hij wachtte op iemand. Ik wachtte nieuwsgierig af. En ja, toen kwam jij aangelopen met je moeder. Ik zag de spontane begroeting en even later liepen jullie weg. Toen deed ik iets wat eigenlijk niet netjes was. Ik volgde jullie. Ik was erbij toen jullie in Bouvigne gingen eten en ik volgde jullie naar het huis van je moeder. En zo Sandra begon de bal te rollen. Ik besloot van alles wat ik zag een verhaal te maken. En dat werden steeds meer verhalen. Ik hoop dat je niet boos op me bent.”Sandra keek me aan. Nee, ik zag dat ze niet boos werd. Ze was veel meer verbaasd, maar toch ook nieuwsgierig. Ze zei: “Maar Johnnie, ik mag je toch wel Johnnie noemen hè, maar Johnnie, hoe weet jij wat er zich allemaal binnenshuis afspeelde? Ik bedoel toen we in het zwembad in mijn huis waren bijvoorbeeld. Ik vond dat een mooi verhaal en het klopte behoorlijk goed. Hoe weet jij dat? Het lijkt wel alsof je erbij was!”“Wel Sandra, soms kon ik het zien. In het geval van het zwembad bijvoorbeeld. Binnen was het licht, buiten was het donker. En het raam boven het zwembad had geen gordijn. Dus..”“Dus jij bent een gluurder, Johnnie?”“Nee, geen gluurder. Dat is een negatief woord. Ik ben een observant. Ik observeer niet om mezelf te verlekkeren, want dan ben je een gluurder, ik observeer om informatie te krijgen voor het verhaal dat ik ...

... schrijf.”“Maar het is onmogelijk dat je alles hebt kunnen zien!”“Dat is zo. Soms gebruikte ik mijn fantasie. Daarom zal ook niet alles kloppen. Je hebt gelijk.”“En dan nog iets, Johnnie, wat mij zeer verbaast, hoe weet jij wat wij denken en voelen? Want daar schrijf je ook over.”“Door mijzelf in jullie te verplaatsen. Hoe zou ik me voelen als ik werd verwend door een prachtige vrouw als jij? Die gevoelens heb ik opgeschreven en ik hoop maar dat ze een beetje kloppen.”Sandra werd stil. Misschien ook wel omdat ik haar een prachtige vrouw noemde. Zij observeerde mij. Ik zag haar denken. Ik zag geen spoor van opstandigheid of boosheid. Misschien vond ze het eigenlijk best wel leuk dat er zo over haar geschreven werd. Eindelijk zei ze: “De verhalen kloppen best redelijk. En zoals jij onze gevoelens beschrijft, dat is ook niet slecht. Jeemie, dus jij bent Johnnie van Opwindend.”“Vind je het erg dat is zo over jou en de anderen schrijf?”“Nee, eigenlijk vind ik het best wel leuk.Ik glimlachte en zei: “Dat is leuk om te horen. Dus je vindt het niet erg?”“Nee hoor, maar, zeg eens, is Johnnie eigenlijk wel je echte naam?”“Nee, mijn echte naam of beter mijn echte voornaam vind je op mijn profielpagina. Ben je daar nooit geweest?”Ze schudde haar hoofd.“Op mijn profielpagina staat mijn email adres en mijn voornaam staat daar in. Je kunt het dus zo vinden. Maar goed, mijn echte naam is Kees, maar noem me maar gewoon Johnnie.”Toen keek ze op haar horloge. “Ik moet nu echt weg. Ik heb een afspraak ...