Sandra En Haar... - Sex Verhalen

Sandra En Haar...

Klik hier voor het vorige deel uit deze serie:Sandra En Haar Moeder - 16Een verhaal waarin fictie en realiteit zich vermengen.Hans en Annabel zijn op vakantie in Kopenhagen. Wil, de man van Sandra, heeft het druk met zijn bedrijf. En Sandra? Geen idee eigenlijk wat ze uitspookt. Voor mij, als schrijver van de serie ‘Sandra en haar Moeder’, is het echt komkommertijd.Op maandagmorgen ging ik, Johnnie, naar de supermarkt. Ik besloot op ingeving naar de supermarkt te gaan waar Hans Sandra voor het eerst zag. De winkel was mij niet onbekend, ik kwam er wel meer. Toen ik met mijn winkelwagentje bij de kassa stond om af te rekenen en ik opzij naar de korte rij wachtende mensen keek, kon ik mijn ogen bijna niet geloven. De laatste die zich had aangesloten was een vrouw die ik maar al te goed kende. Sandra! Hoe is het mogelijk, zou je zeggen. Ik besloot buiten op haar te wachten. Toen ze naar buiten kwam, sprak ik haar aan: “Dag Sandra.”Ze keek me gereserveerd aan en zei: “Ken ik u, meneer?”Zo vriendelijk mogelijk antwoordde ik: “Misschien niet, maar ik ken jou wel en je man Wil, ik ken je moeder Annabel en haar vriend Hans en sinds kort ken ik ook je beste vriendin Helen.”“O ja? Hoe dat zo? Wie bent u?”“Ik ben Johnnie en zeg maar ‘jij’.”“Johnnie? Ik ken geen Johnnie.”“Misschien ken je me wel als ik je zeg dat ik verhalen schrijf. Sexverhalen!”Ik zag haar denken. Ineens ging er een lampje branden. “Wacht even, wacht even, wacht even!” Ze zei het drie keer. “Ben jij die Johnnie die ...

... verhalen publiceert op Opwindend?”Ik lachte haar vriendelijk toe. “Ja, die Johnnie ben ik.”Ze liet haar gereserveerde houding varen en was ineens geïnteresseerd: “Dus jij bent die man die over mij en mijn moeder en Hans schrijft!”“Ja, en ik hoop oprecht dat je het niet erg vindt.”Onderzoekend keek ze me nu aan. “Soms lees ik verhalen op Opwindend. Er staan best goede verhalen op. Ik zag een keer een verhaal over een zekere Sandra en haar moeder. Ik begon het te lezen en herkende al heel snel mezelf er in. Dus jij bent die schrijver! Maar ik ken jou niet, hoe weet je dit allemaal?”Ik keek haar aan en zei: “Heb je tijd voor een kopje koffie? Ik kan me voorstellen dat je veel vragen hebt.”Tijd had ze, hoewel niet echt veel. We staken het parkeerterrein over, want aan de andere kant was een café/restaurant. Eenmaal binnen en met een kopje koffie voor ons, begon ik te vertellen. Ik zei: “Hans was een goede college van mij. Je weet dat hij door sluiting van het bedrijf werkeloos geworden was. Wel, ik ook helaas. Ik verloor hem daardoor een beetje uit het oog. Op een dag, terwijl ik daar – en ik wees naar de supermarkt – boodschappen deed, zag ik hem. Ik wilde eigenlijk naar hem toegaan, maar zag dat hij, laat ik maar zeggen, heel charmant met jou bezig was. Ik zag jullie naar buiten gaan en naar de auto lopen. Jouw kinderen waren er ook bij. Leuke kinderen, tussen twee haakjes.” Sandra glimlachte om het compliment.“Niet lang daarna zat ik in een café. Ik zat achterin. En ineens kwam ...