(on)Gewenste intimiteiten 4/4 - Sex Verhalen

(on)Gewenste intimiteiten 4/4

... zoveel verliefdheid uit als ik op dat moment voor haar voelde. Ze zuchtte diep. “Waarom heb je het me nooit gezegd?” vroeg ze bijna klagerig. Ik staarde haar aan, terwijl wel honderd mogelijke reacties in mijn hoofd passeerden. Dat ging van ‘je zou me vermoord hebben,’ over ‘ik wilde wél maar durfde niet,’ tot en met ‘hoe zeg je zoiets tegen je baas?’ Ondertussen speurde ik naar iets van een verwijt in haar blik, maar daar was geen spoor van te bekennen. Wel zag ik een liefdevolle glinstering die haar ogen nog meer lieten stralen. “Waarom heb ik het je nooit gezegd?” herhaalde ik haar vraag, waarbij ik niet kon verhinderen dat ik grijnslachte. Mijn anders zo kalme, zichzelf in alle omstandigheden waardig gedragende advocaat barstte uit in gegiechel. Vanzelf volgde ik haar voorbeeld en begroef mijn hoofd in haar nek, waarna we allebei aan het schateren gingen. Zodra we uitgelachen waren, legde ik mijn lippen op haar oorlelletje. “Wil je het echt weten?” fluisterde ik. De zachte wrijving van haar wang tegen de mijne gaf aan dat ze knikte, waarna ik mijn hoofd optilde om haar aan te kunnen kijken. “Angela, de belangrijkste reden dat ik het je niet durfde te zeggen, is omdat ik er geen idee van had hoe jij zou reageren. Ik weet dat jij een tijdlang getrouwd was met een man. Met jouw hetero verleden ging ik er van uit dat ik nergens…” Door snel een vinger op mijn lippen te drukken, legde ze me het zwijgen op. “Zwijg me van mijn huwelijk, lieverd. Dat was één grote vergissing.” ...

... “Oh… was het omdat je ontdekte dat je op vrouwen…” “Nee,” onderbrak ze me resoluut, “daar had ik helemaal geen idee van. Zelfs die eerste keren dat jij… dat jij me hielp, dacht ik niet eens in die richting. Dat ontdekte ik pas toen ik gaandeweg gevoelens voor je kreeg die niet rechtstreeks te maken hadden met wat we deden… of liever met wat jij bij mij deed. Sterke gevoelens zelfs, die ik niet kon plaatsen en me onzeker maakten, waardoor ik op mijn beurt er ook niets over durfde zeggen tegen jou. Tess... ik mag me wel bij jou verontschuldigen, neem ik aan?” “Verontschuldigen? Waarom dan wel?” “Omdat ik al die tijd mijn mond hield, en dat terwijl ik heel goed wist dat jij zoveel meer wilde.” “Hoe bedoel je?” vroeg ik. “Is jou dan nooit wat opgevallen?” “Nee,” antwoordde ik oprecht. “Wat had mij moeten opvallen?” “Nou… dat ik bijvoorbeeld meer dan eens vergaderstress veinsde als het me te lang ging duren voor je me weer eens deed genieten. Tess… Ik hield toen al van je, én tegelijk was ik verslaafd aan jouw… jouw hulp.” Hoe groot mijn verwondering ook was om wat ze zei, toch moest ik lachen omdat ze ook nu nog die zakelijke benadering bleef gebruiken. Grinnikend legde ik mijn hoofd weer op het kussen, met mijn wang tegen die van Angela. Plots voelde ik haar warme, zachte lippen in mijn nek en hoe ze tegelijkertijd haar benen rond mijn billen weer wat strakker aantrok. Toen ze ook nog eens haar handen over mijn rug begon te bewegen, huiverde ik diep. “Schat,” fluisterde ik, mezelf ...