Ilona - Sex Verhalen

Ilona

... van mij af te leiden.“Misschien wel, maar die kom ik niet vaak tegen.”“Ga je wel eens uit dan?”“Waarschijnlijk te weinig.”“Ik ben niet erg zelfverzekerd eigenlijk,” vult ze aan.“Daar heb ik niets van gemerkt,” antwoord ik oprecht verbaasd.Ilona lacht. “Dat viel mij ook op. Jij gaf mij direct het gevoel dat ik er mocht zijn.”“Dat is ook zo,” beaam ik. “Ik struikelde niet voor niets bijna.”“Grappig, want toen had ik nog die veels te grote overall aan,” grinnikt Ilona.Nu krijg ik ineens een déjà vu met een cursus gesprekstechnieken, die ik al zeker 10 jaar geleden een keer heb gevolgd. Dat ging over verkoopsignalen, maar de trainer vertelde er bij dat mensen voortdurend signalen geven over hun gemoedstoestand of achtergrond. En bij Ilona is het mij nu wel duidelijk geworden, ondanks alle tegenstrijdige gedachten die door mijn hoofd razen, dat ze op de één of andere manier weinig zelfvertrouwen heeft opgebouwd. En op mijn kennelijk nogal confronterende vraag of ze wel voldoende waardering krijgt voor wie ze is, barst ze in tranen uit. Zo ontstaat er ineens een heel ander gesprek waarin ik haar (en zij mij waarschijnlijk ook) elke kilometer steeds beter leert kennen. Bij de afrit, nog geen 5 minuten van mijn huis, hebben we ruim 1,5 uur aan de telefoon gesproken. Haar verdriet is weer gestild en ze zegt dat ze aan de achtergrondgeluiden in mijn auto hoort dat ik er bijna ben.“Bedankt dat je wilde luisteren,” zegt ze blij. “Als je nog eens in de buurt bent, dan hoop ik dat je even ...

... tijd hebt om langs te komen.”“Dat zal vast wel lukken. Ik ben voor mijn werk zeker eens per maand in de omgeving.”“Geweldig,” reageert ze enthousiast. “Weet je al wanneer?”“Uit m’n hoofd over twee weken,” antwoord ik voorzichtig.“Als je niet kan, moet je het wel zeggen hè?”“Hoorde je wat in mijn stem?”“Eh, ja. Dat dacht ik tenminste.”Ik rijd bij mij de straat in en wil het gesprek gaan afronden. “Niet twijfelen, als ik iets niet wil, dan vertel ik je dat direct.”“Oké.”“Ik stuur je straks een sms met de datum waarop ik in de buurt ben.”“Oké.”“Spreek je later.”“Graag!”“Dag, dag,” zegt ze nog en dan hangen we op.Eenmaal weer binnen staat mijn vrouw eerst vol bewondering de stolp van alle kanten te bekijken. Ze vindt ‘em erg mooi. “Zusje zal er ook heel blij mee zijn, dat weet ik zeker,” mompelt ze terwijl ze eromheen loopt. “Vond je het niet vervelend om dat hele eind heen en weer te rijden?”Ik schud nee. “Het was de rit meer dan waard,” antwoord ik oprecht. Ondertussen kijk ik in mijn agenda op welke dag ik weer bij Ilona langs kan gaan. Inderdaad donderdag over een week. Bijna twee weken. Ik stuur een sms met de datum en de tijd waarop ik verwacht bij haar te kunnen zijn. Binnen een paar tellen krijg ik antwoord dat ze thuis zal zijn en zich er op verheugd.’s Avonds lig ik in bed terug te denken aan wat er nou vandaag is gebeurd. En ik begin me een voorstelling te maken van wat er volgende week donderdag zou kunnen gebeuren. Een raar gevoel kriebelt door mijn buik en dan val ...