Ilona - Sex Verhalen

Ilona

... ik had thuis natuurlijk even een bericht moeten sturen dat ik weer onderweg was! Op zoek naar een mogelijkheid om even te stoppen, kom ik aanrijden voor een open brug. Prima, bedenk ik mij en stop de motor. Eerst het bericht maar eens lezen. Het is van een nummer dat mijn mobiel niet herkend, dus open ik het nieuwsgierig en zie dat het van Ilona is.“Het was erg gezellig. Jammer dat je niet wat dichter in de buurt woont ;-). Liefs, Ilona.”Uit mijn ooghoeken zie ik de brug alweer zakken en antwoord snel met: “Inderdaad erg gezellig!” Waarna ik nog een sms naar huis stuur met mijn verwachte aankomsttijd. Net als ik weer wil starten, komen er twee berichten direct achterelkaar binnen. De eerste van thuis met een “Prima, tot zo.” De tweede komt van Ilona; “sms jij onder het rijden?” Nog voordat ik moet gaan rijden, stuur ik: “stond voor open brug.” De slagbomen gaan omhoog en we gaan weer rijden.Tegen de tijd dat ik bij de snelweg ben aangekomen, word ik gebeld. Het nummer in het scherm herken ik inmiddels van Ilona en ik neem op met mijn naam. “Hi,” hoor ik haar zeggen. “Het leek mij wel zo verstandig dat ik je bel in plaats van sms, zo tijdens het rijden.” “Of bel je niet handsfree?”“Ja, handsfree hoor, maak je geen zorgen,” antwoord ik haar.“Oké, gelukkig,” zegt ze duidelijk opgelucht.Benieuwd naar haar reden om te bellen, blijf ik stil en wacht haar af.“Tja, waarvoor ik bel,” begint ze voorzichtig, “Is dat ik me net realiseerde, dat ik me misschien nogal raar heb ...

... gedragen.”Verrast door deze bekentenis, antwoord ik niet direct bevestigend, waarop ik haar hoor lachen.“Kijk, ik loop wel vaker in mijn ondergoed rond waar anderen bij zijn,” vertelt ze giechelend als een verlegen puber. “Maar zoals ik net bij jou deed, was wel wat anders.”Omdat ik geen idee heb hoe ik nu moet antwoorden, houd ik mij nog steeds stil.“Sorry,” vervolgt ze haar uitleg. “Ik was erg onder de indruk van jou, vandaar mijn rare gedrag.”“Je bedoelt hoe je voor de koelkast stond,” vraag ik dan maar, om wat ijsbreekwerk te doen.Ilona grinnikt. “Ja, en hoe ik mijn te kleine borsten probeerde groter te maken, door ze met mijn armen samen te drukken, toen ik over de tekening heen gebogen stond.”Het was mij niet eens echt opgevallen, maar toen had ons gesprek mij ook al voldoende afgeleid van haar wulpse gedrag.“Te klein,” vraag ik zonder erbij na te denken.“Ja, vind jij van niet dan?”Domme flapuit, denk ik bij mezelf. “Nee, ze zijn volgens mij perfect,” antwoord ik maar.“Perfect zelfs?” Ilona klinkt duidelijk erg tevreden met mijn reactie. “Ik wist niet dat er mannen waren die mijn borsten perfect zouden vinden.”Ze vist naar meer complimenten en daar zou ik ook geen seconde over na hoeven denken, maar ik houd me toch in. Ergens in mijn ongeloof over wat ik tijdens mijn korte ontmoeting met Ilona heb meegemaakt, maakt dat er bij mij allerlei alarmbellen afgaan en ik heb nog geen idee wat ik daarmee aanmoet.“Jij weet vast wel dat er zat mannen zijn, die jou mooi vinden,” probeer ik haar ...