De Schrijver En Het Verlangen - Sex Verhalen

De Schrijver En Het Verlangen

Dit is een vrij lang verhaal, of eigenlijk is het helemaal geen verhaal. Verhalen zijn bedacht, een mengeling van feiten en fictie. Wat hierna volgt is echt gebeurd en eigenlijk meer een biecht of bekentenis dan een verhaal. Ik weet zeker dat het echt heeft plaatsgevonden want ik ken de hoofdpersoon heeeeeeel erg goed.Het begint als een sprookje. Een geil sprookje van deze tijd en het eindigt met een onvervuld verlangen. Een verlangen naar iets dat er ooit was en dat hopelijk ooit weer terugkomt.Er was eens een schrijver. Hij had een eigen zaak en werkte hard maar het liefst schreef hij. Lange verhalen, korte verhalen en gedichten. Hij was pas echt gelukkig als hij schreef. Niet dat hij ongelukkig was, zeker niet. Hij had een lieve vrouw, leuke kinderen en een leven waar menigeen jaloers op was maar toch ontbrak er iets. Hij miste het gevoel dat hij, geheel onverwacht, bijna dertien jaar eerder had leren kennen. Het was hem overkomen, had bezit van hem genomen en zelfs ver nadat degene die hem het gevoel had gegeven uit het zicht was verdwenen, bleef hij zoeken naar manieren om dat gevoel opnieuw te kunnen beleven.Het gebeurde totaal onverwacht toen hij op een dag een zakenrelatie had afgezet op station Amersfoort. Hij was uitgestapt om even zijn benen te strekken, toen hij zijn naam hoorde roepen. Omdat hij niemand kende in Amersfoort en alleen in zijn diensttijd, vijfentwintig jaar eerder, ooit op het station was geweest, schonk hij er geen aandacht aan. Hij ging ervan uit ...

... dat het voor iemand anders met dezelfde voornaam bedoeld was.De vrouwenstem bleef echter roepen en uiteindelijk keek hij in de richting van de stem. ' Sanne???' riep hijverbaasd uit, 'wat doe jij hier?' Lachend kwam het meisje op hem toelopen. ' Jeetje, wat toevallig' riep ze uit. 'Honderd kilometer van huis, ik ben hier voor het eerst van mijn leven en dan kom ik uitgerekend jou tegen.Hoe is het?' Enthousiast zoende ze hem op de wang. ' Met mij gaat het goed' zei de schrijver, ' maar hoe gaat het met jou? Ik heb je niet meer gezien sinds het uit is.' Het meisje haalde haar schouders op, ' met mij gaat het prima. Eerst was ik wel behoorlijk van slag want Mark en ik hebben toch meer dan drie jaar verkering gehad, maar ik ben er nu wel een beetje overheen.' De schrijver glimlachte. 'Gelukkig maar. Het is een cliché, maar het leven gaat verder. Maar vertel, wat doe jij hier in Amersfoort?' 'Ik ben bij een vriendin geweest en ga nu met trein weer naar huis' was de eenvoudige verklaring. 'Goh, ik heb net een zakenrelatie naar de trein gebracht en ga ook naar huis hoe toevallig is dat? Maar waarom rij je niet mee? Kunnen we gelijk even bijkletsen.'Even later reden de schrijver en de ex-vriendin van zijn zoon over de A28 richting de provincieplaats in Noordoost Nederland waar zij woonden. De schrijver keek opzij naar het negentienjarige meisje dat naast hem zat en hij werd overvallen door een soort déjà-vu gevoel. Hoe vaak had hij niet naast of tegenover haar gezeten en zijn blikken ...