HERKREGEN VRIJHEID - Sex Verhalen

HERKREGEN VRIJHEID

... fles en pakte daarna een groot glas uit de kast. Voorzichtig schonk ik de Gevrey Chambertin van een gerenommeerde vigneron in en liet me met een zucht van verlichting, genot en blijdschap achterover in mijn stoel vallen. Het werd al wat schemerig toen ik me bedacht dat ik mijn vrijheid met ingang van dezelfde dag zou laten ingaan en ik belde het nummer dat op het kaartje van de politiemevrouw gedrukt stond. Ik nam tenminste aan dat ze om acht uur ’s avonds geen dienst meer had en hoopte dat ze tijd voor me zou hebben.‘Met Vera’ hoorde ik haar warme stem.‘Dag, met Wiesje van Egeraat, u weet wel. Ik ben vandaag met u naar Deventer geweest om mijn man te identificeren.’Even was het stil, maar toen meldde ze zich weer.‘Heeft u het moeilijk, mevrouw van Egeraat? Wilt u dat ik even langs kom? Dat kan wel hoor, ik woon vlak bij u in de buurt.’Zeven minuten later stopte er een auto voor de deur en stond ik op om haar binnen te laten. Ze droeg op dat moment burgerkleding en ik zag eigenlijk een totaal ander mens. Wat een verandering ten opzichte van die ochtend. De vervanging van dat formeel aandoende uniform door een gewone spijkerbroek en een trui maakten van die kordate vrouw een totaal andere verschijning.Ik liet haar binnen, sloot de voordeur en stak ter begroeting mijn hand uit. We hielden elkaars hand vast en bleven elkaar zonder een woord te uiten aankijken. Heel langzaam bewogen onze bovenlichamen naar elkaar toe. Ze blééf me maar aankijken en ik kon mijn ogen nog steeds ...

... niet van de hare losscheuren. Op het moment dat onze lippen elkaar raakten flitste en knetterde het als in een speelfilmnoodweer en lieten we allebei onze remmingen varen. Heftig kussend vielen we tegen elkaar aan en in een knellende omarming stonden we daar naar adem happend elkaars tongen te zoeken.‘I-i-i-k h-h-eb n-nog nooit zoiets meegemaakt’ verontschuldigde ik me hijgend van emotie ‘neem me niet kwalijk, maar ik weet niet wat me overkomt.’Ik verontschuldigde me wel, maar hield haar tevens in een innige omarming. Zij ondernam geen enkele poging om zich uit mijn armklem te ontworstelen.‘Dus jij hebt hetzelfde gevoeld als ik’ hoorde ik haar zeggen.‘Toen je me die mok aanreikte vanmorgen voelde ik je aanwezigheid in mijn hele wezen. Ik voelde iets totaal onbekends en dat is wel raar, want ik heb al met zoveel vrouwen gevreeën. Jij niet hè?’Met een arm om haar schouder geslagen trok ik haar mee de kamer in en sloot toch maar eerst de gordijnen. De indirecte verlichting gaf de kamer een wat intiemere sfeer en toen ik naar haar terug liep, greep ze me bij m’n pols.‘Jij hebt helemaal geen hulp nodig, hè? Volgens mij ben jij niet echt een rouwende weduwe.’Nogmaals naderden onze hoofden elkaar en sloeg ik een arm om haar hals om haar maar zo dicht mogelijk bij me te hebben. Haar hoofd zakte zonder een woord te uiten tegen mijn schouder en ik voelde haar volledig ontspannen.‘Wil je niet naast me op de bank komen zitten’ vroeg ik.Mijn nog niet geheel leeggedronken wijnglas herinnerde ...