HERKREGEN VRIJHEID - Sex Verhalen

HERKREGEN VRIJHEID

... volmaakt tevreden glimlach mijn lippen voor een vervolg.‘Goeiemorgen Wiesje’ hoorde ik haar warme stem fluisteren ‘lekker geslapen?’Haar hand streelde mijn borst en ik voelde mijn tepel onmiddellijk verstijven. Mijn hand gleed achter mijn rug en stuitte op het snijpunt van haar benen op dat supergladde venusheuveltje. Daaronder voelde ik haar kutje waarvan de lipjes al weer, of misschien nog steeds, vochtig waren en mijn vingers welhaast vanzelf naar binnen zogen.Eventjes speelde ik met haar, mijn nieuwe bedgenote. Mijn minnares. Nee, mijn nieuwe vriendin.‘Zullen we opstaan en samen ontbijten? Of gaan we eerst douchen, jij mag het zeggen.’Ik draaide me helemaal naar haar toe en streelde haar wang.‘Ga je met me mee douchen? Het is zó lang geleden dat ik samen met iemand die ik liefhad onder de warme stralen stond. Kom, daarna zal ik een ontbijtje voor ons maken. Ik zal je dan vertellen wat ik allemaal bedacht heb.’Samen stoeiden we wat onder de uitbundige kunstmatig gegenereerde regenbui en poetsten we elkaar aansluitend droog en warm.‘Vertel eens Wies’ vroeg ze terwijl ze een hap van haar verse croissant nam ‘wat heb je vannacht liggen bedenken?Ik zei dat ik op mijn makelaarskantoortje mijn afwezigheid voor minstens een week ging regelen en vroeg haar of zij enig idee had wanneer het lijk van mijn man zou worden vrijgegeven.‘Ik zal toch in ieder geval een uitvaartondernemer in de arm moeten nemen. Ik denk trouwens dat ik hem laat cremeren. Het lijkt me goedkoper, ik heb echt ...

... geen zin om nog veel geld aan hem uit te geven.’Ze zat me een beetje meewarig aan te kijken en pakte mijn hand over tafel heen.‘Heb je zo’n hekel aan hem? Was het echt zo’n nare man als je me vertelde?’Na wat verdere toelichting omtrent het gedrag van de overledene begreep ze mijn koelheid. Ze nam aan dat een begrafenisondernemer het stoffelijk overschot al wel zou kunnen ophalen, maar daar hoefde ik me geen zorgen over te maken. Dat regelde zo’n bedrijf geheel zelfstandig zo gauw als ik een handtekening had gezet. Na nog een telefoontje kon ik bezoek van een in het zwart geklede lijkbezorger verwachten.We spraken af dat Erik op dinsdag de negentiende gecremeerd zou worden. Nadat de man met zijn opdracht mijn huis had verlaten, vond ik het tijd voor wat vrolijks. Vera had daar wel oren naar, keek me blij verrast aan en stond als een trekpop te springen van enthousiasme. Een kwartiertje later stapten we het restaurant binnen dat in een voormalige smidse was gevestigd. De vrouw van de eigenaar herkende me natuurlijk en bracht ons naar een tafeltje aan het raam.Een lichte lunch met veel zalm, garnalen en zeeduivel wilde ik. Bovendien bestelde ik een fles Bâtard-Montrachet Grand Cru. Die heerlijk droge witte wijn, een Côte de Beaune, was een van mijn favorieten. De heldere goudgele kleur en zijn expressieve aroma’s verrasten me iedere keer weer als ik er van proefde. Er was één nadeel. Hij was behoorlijk aan de prijs, maar toch iedere cent waard, vond ik. Ik zag Vera genieten en ...