een schuchtere collega - 1 - Sex Verhalen

een schuchtere collega - 1

... stappen. Mario loopt Peggy straal voorbij en je ziet de teleurstelling in haar ogen. Met een moeilijke glimlach nodigt ze me uit binnen te komen, en bedankt me om Mario een lift te geven. Ik zeg haar dat het geen probleem is en bedank haar alvast voor de maaltijd. Ze zegt dat het niet veel voorstelt, maar dat we ondertussen wel honger zullen hebben, wat ik beaam. Ook tijdens het eten komt er geen woord uit Mario zijn mond en hij kijkt Peggy eerder kwaad aan. Hij heeft nog maar net gedaan met eten, staat op en zegt dat hij zich gaat douchen. Ik kijk Peggy aan in zie wederom die ontgoocheling in haar ogen. Het moet voor deze vrouw ook niet gemakkelijk zijn.Als ik een half uurtje later aanstalten maak om te vertrekken vraagt Peggy me of ik niet nog even wil blijven om iets te drinken. Ze krijgt amper iemand op bezoek, en haar zoon is ook geen al te beste gesprekspartner. Die zit trouwens meestal op zijn kamer, met de deur op slot. Ik besluit dan maar nog even te blijven. Waarom ook niet, het is niet dat ik nog plannen heb. En als ik haar eens goed bekijk, is het best een aangename verschijning. Ze is vrij klein, hooguit 1m60. Haar lange rok verbergt haar benen maar niet haar dikke kont. Ze heeft een smalle taille, doch een redelijk buikje en lekkere borsten, ik schat een toch wel een D-cup. Toch maar niet teveel aan denken, voordat ik hier met een stijve leuter zit. We zetten ons samen op de bank, en natuurlijk gaat het gesprek al snel over Mario. Als klein jongetje bleek hij ...

... al heel schuchter en verlegen te zijn, ze hebbe zelfs lang aan een soort van autisme gedacht. Toen hij begon te puberen kreeg Peggy stilletjes aan in de gaten wat er aan de hand was. Ze miste soms eens een rokje, en tijdens het opruimen van zijn kamer vond ze ooit nylonkousen en een paar naaldhakken. Toen ze hem ermee confronteerde heeft hij een hele tijd niet meer tegen haar gesproken, maar uiteindelijk heeft hij toegegeven zich beter te voelen in vrouwenkleren. Peggy heeft ook een vermoeden dat hij niet op meisjes valt, maar op jongens.Hier schrok ik toch wel even van. Ik dacht dat hij heel introvert was, dit het ik niet zien aankomen. Peggy zag de verbazing op mijn gelaat en vroeg me of ik hem nu anders ging bekijken. ik antwoordde eerlijk dat ik daar eigenlijk geen idee van had. Ik wist eigenlijk niet goed waar ik dit alles moest plaatsen. Voor mij was Mario gewoon Mario en bleef dat zo.Het was ondertussen al vrij laat geworden, maar al wel helemaal opgeklaard. Tijd om eens te vertrekken, morgen moest ik ook weer iets vroeger uit de veren. Net veel later lag ik in mijn bed, proberend mijn gedachten te verzetten door aan Peggy haar tieten te denken in plaats van aan Mario.De volgende morgen reed ik met een klein hartje richting Mario en Peggy. Hij stond al aan de voordeur te wachten. Onderweg was het weer zo stil als gewoonlijk, tot hij opeens de stilte doorbrak. ‘Ik weet dat je gisteren met mijn moeder over mij hebt gebabbeld en dat je ‘het’ weet. Ik hoop dat je er niets ...