De Uitglijder - Sex Verhalen

De Uitglijder

... tot me door wat ze zei:“Mam. Mam, het is bijna één uur.” Ze had hetzelfde postuur als Louise, dezelfde kleur haar, dezelfde teint. Aan haar ogen herkende ik haar. Opeens draaiden mijn hersenen op topsnelheid. Geschrokken keek ik naar beneden, om een fractie van een seconde later te constateren dat ik mijn jurk aan had. Ik zou door de grond gegaan zijn als ze me zonder kleren in bijzijn van haar vriend gezien had. Mijn slip, die op een fauteuil lag, was tot mijn schrik in geen velden of wegen te bekennen. Ik hoorde haar vragen al als ze die op de fauteuil had zien liggen.“Mam, het is bedtijd.” Snel draaide ik mijn hoofd richting Sebastiaan die in joggingspak in een fauteuil zat. “Ik hoorde dat je na de teveefilm in slaap was gevallen. Kom,” zei Louise. Glimlachend hielpen zij en haar vriend mij overeind. Van achter mij hoorde ik fluisteren:“Ik heb het, Anna. Wees niet bang,” In ganzenmars liepen we de kamer uit richting trap.De afgelopen dagen had het gevroren. Niet veel, maar voldoende om voor een laagje op de vijvers te zorgen waar de eendjes, de kleine natuurlijke ijsbrekers die het waren, nog met gemak door konden komen. Ook de plassen op straat waren bedekt met een dun laagje. Ik weet het: de weermannen hadden voldoende voor gladheid gewaarschuwd, ik had moeten uitkijken, maar ik lette niet op. Met mijn hoofd bij een dozijn andere dingen stapte ik op een bevroren deel van de straat. Een been schoof onder mij vandaan. Hard landde ik op mijn stuitje. Mijn voeten schoten ...

... omhoog en ik kon net voorkomen dat m’n achterhoofd de stenen raakte. Gelukkig kwam er geen verkeer aan. Omstanders schoten te hulp om mij overeind te helpen en het tasje te halen dat van mijn schouder was gegleden.“Niks aan de hand,” riep ik tegen hen en sloeg wat straatvuil van mij af. De vrouw van een ouder echtpaar klopte me op de rug en op mijn achterste om daar viezigheid af te halen. Ze vroeg of ik niet ongelukkig terecht was gekomen en adviseerde me langs een arts te gaan. Ik antwoordde dat ik niets voelde dat gebroken was en beloofde dat ik, meer ter geruststelling van haar dan het ik dat van plan was, een arts zou bezoeken.Blijkbaar had ik spieren verrekt tijdens de uitglijder, want ik kreeg in de loop van de dag een zeurende pijn in mijn bovenbenen. Ook gloeide mijn stuitje. Zodra ze thuis was adviseerde mijn dochter me om langs de huisarts te gaan. Omdat ze zo bezorgd had gekeken, besloot ik om toch maar te gaan. Een afspraak was snel gemaakt nadat ik de assistente verteld had wat er gebeurd was. De volgende ochtend kon ik al terecht.+++++Kort voor het aangegeven tijdstip was ik aanwezig. Het was niet druk en ik was nog maar net in een glossy verdiept of de assistente riep mijn naam en verwees mij naar de juiste deur. Hoewel de arts de aantekeningen over mijn klachten voor zich had, liet hij mij het hele verhaal nog een keer vertellen.“Ik zal even uw stuitje moeten voelen, mevrouw Geant,” zeggend verwees hij naar het scherm waar ik achter mijn spijkerbroek kon ...