Een relationele Rollercoaster 3 - Bekentenissen - Sex Verhalen

Een relationele Rollercoaster 3 - Bekentenissen

... aan twee drenkelingen die vechten om lucht. Eefje die inmiddels overeind gekomen is kijkt ik in die richting en verzucht. "Wat kan liefde toch mooi zijn, zelfs op onze leeftijd." Wij staan op, doen onze hemden aan, vouwen de plaid op en bergen onze spullen weer op in mijn rugzak. Ik tik Tineke even op haar schouder. Zij schrikt en kijkt me geschrokken aan. "Laat jullie niet storen, Eefje en ik lopen alvast door." "M… Maar hoe komen wij…?" "Gewoon de rood-witte markeringen blijven volgen, die leiden je automatisch terug naar de hut." "M.. maar John?" Ik knipoog naar Dries. "Berijdt jij je hengst nu maar… Wat wil je meer dan dat te doen in deze ambiance." Met het schaamrood op hun gezichten knikken ze synchroon. "Tot straks!" Vooreerst zwijgend vervolgen Eefje en ik onze weg. Omdat we een hele tijd op ongeveer dezelfde hoogte blijven schieten we aardig op. Kort voor de afdaling terug naar de hut begint stop ik. "Zullen we nog een slokje drinken het gaat zo steil naar beneden. Vindt je het goed dat ik jou drinkfles pak, dan hoeve we ze niet alle twee uit te pakken?" "Is goed, zolang je maar niet vies bent van me?" "Ik zie geen enkele reden waarom ik vies van jou zou moeten zijn!" "Misschien wel als je alles van me zou weten." "Wie weet nu alles, van wie? Zelfs mijn vrouw zal niet alles van me weten. Ondanks dat ik eigenlijk geen geheimen heb." "Dat is het hem net: Die heb ik wel!" Ze neemt een flinke slok uit de fles en reikt hem mij aan. Ik besluit het initiatief bij haar ...

... te laten. Wil ze mij laten delen in haar geheimen, dan is dat haar feestje. Ik zie hoe ze begint te blozen. "Mag ik je iets vragen John?" "Natuurlijk!" "Ùh… hebben jij en Mieke ooit? Ik bedoel zoals Tineke en Dries nu? In de natuur." Nee Eefje dat hebben wij niet, maar waarom vraag je?" "Èh,nu achteraf heb ik spijt. Wouter… Hij wilde wel, gewoon ergens thuis in de bossen… Maar ik?! Ik was te bang!" "Troost je wijfie. Ik weet zeker dat Wouter je niks verwijt." "Dat weet ik ook, maar toch…" Ik maak de fles weer vast aan de zijkant van haar rugzak. "Gedane zaken nemen geen keer ,lieverd. We kunnen er hooguit van leren voor onze toekomst." Een steile afdaling blijkt niet echt Eefjes favoriete bezigheid. Regelmatig moet ik even stoppen om haar aanwijzingen te geven. "Ik ben een blok aan je been hè?" "Maar dan wel een lief blok. Geloof het of niet, ik geniet!" Ze stopt en kijkt me,van boven, verwonderd aan. "Meen je dat?" Ik knik en lach. "Zet je voet nou maar daar neer, anders bijt ik zo in je kuit." Met dat ze lacht verdwijnt de spanning een beetje uit haar gezicht. "Dat heeft nog nooit iemand bij me gedaan. En nou ben ik alleen en te oud." "Te oud?" "Ja John, ik ben al 61. Jullie drie zijn 15 jaar jonger dan mij." "Eerder 12 jaar, oudje." "Oudje?" Ze prikt even met haar wandelstok in mijn zij." "Auw pas maar op dat ik jou zo meteen niet prik." Ze lacht breeduit. "Dat mag jij niet… Jij bent getrouwd." Kletsend en pestend dalen wij verder af. Eefjes zelfverzekerdheid groeit ...