Een relationele Rollercoaster 3 - Bekentenissen - Sex Verhalen

Een relationele Rollercoaster 3 - Bekentenissen

... eigenlijk met jullie vouwwagen….?" Terwijl we associatief doorkletsen schieten ongemerkt de kilometers asfalt onder ons door totdat… "Waar zij we?" "Eefje kijkt lachend achterom. "Net achter Neurenberg, toch hé John." Ik knik. "Is het mogelijk dat we zo effè stoppen, ik moet namelijk enorm plassen." "Dat is niet alleen mogelijk. Willen wij ons doel bereiken dat moet ik zo even tanken." Tineke wekt Dries die eveneens verbaasd is door de snelle vordering. Na de sanitaire stop, tankbeurt en het nuttigen van een ontbijtje vervolgen wij onze reis. alleen zijn het nou Eefje en ik die achterin de auto hebben plaatsgenomen. Na nog wat belangeloos en geklets voel ik dat ik langzaam wegzak. Het geluid van de radio en het gesprek tussen Dries en Tineke voorin neem ik nog, al is het van een afstand, waar totdat ik een gewicht in mijn schoot voel. Voor een moment open ik mijn ogen en zie dat Eefjes hoofd slapend in mijn schoot ligt. Nu ik haar slapende gezicht van zo dichtbij goed bekijk wordt ik getroffen door… Ja, door wat eigenlijk? Het is allesbehalve een modellen snoetje wat ik zie, maar toch… Zij straalt een soort basale aantrekkingskracht uit. Ik kan me voorstellen dat Wouter ooit verliefd op haar is geworden. Ik sluit mijn ogen weer en hoop maar dat Eefje niets meekrijgt van de groeistuipjes in mijn vooronder. "Hey John…Wakker worden." Beduusd kijk ik om me heen. Eefje zit lachend naast me. Heb ik gedroomd dat..?" "Volgens TomTom hebben wij ons doel bereikt. Het kan toch niet de ...

... bedoeling dat ik hier in de berm parkeer. "Ik kijk in het lachende gezicht van Dries en besef voor een moment dat het lang geleden is dat ik hem zo ontspannen heb gezien. "Èh ja Dries. Omdat de parkeerplaats geen eigen adres heeft, heb ik maar het midden van de straat als reisbestemming in gegeven. Als ik me het goed kan herinneren moet je nog een eindje doorrijden. De Parkeerplaats ligt net achter een haarspeldbocht aan de rechterkant." Mijn herinnering blijkt te kloppen. Nadat wij ons hebben omgekleed en de rugzakken hebben omgegespt begeven wij ons, de rood witte markeringen volgend op weg naar de hut. Al binnen het uur, bij de eerste panoramische uitzichten is Eefjes enthousiast. "Moet je toch kijken. Dat is in het echt nog veel mooier dan op de foto's" Het is Tineke die haar meteen bijvalt. "Ja vindt je ook niet Eefje. Op een bepaalde manier vindt ik het zelfs, ùh… opwindend. Het reusachtige landschap, het ruisen van de beken, de geuren. Het maakt je gewoon nederig." "En opgewonden?!" ze draait zich om en kijkt me breeduit lachend aan. "Ja John, en opgewonden." Wanneer ik naar Eefje kijk zie ik dat zij, eveneens lachend, staat te knikken. We zijn doodop wanneer we dik drie uur later de hut bereiken. Nadat wij samen met de waard een begroetingsborrel hebben gedronken begeleidt hij ons naar onze kamers. Het blijkt dat wij, zoals afgesproken kunnen beschikken over twee tweepersoonskamers. Een met een tweepersoons bed en een met een stapelbed. Pas op het moment dat Tineke en ...