Eerste schreden(10) Germaine - Sex Verhalen

Eerste schreden(10) Germaine

... meer maar wrong haar lichaam in alle bochten. Ze zuchtte zachtjes en kreunde al stilletjes, en ik merkte dat ze vochtig werd. Nog een minuutje en ze zou helemaal opgaan in deze zachte behandeling. Het opengaan van de liftdeuren was een volledige verrassing voor ons beiden. We stonden allebei gelijk ademloos stil. We hoorden iemand uitstappen. Tik tak tik tak, iemand met hakken kwam de gang op, met een snelle pas. ' Deborah, ik wil niet gestoord worden. Mocht er iemand bellen, dan zeg je maar dat ik in bespreking ben'. De hakken klikten verder en ik haalde even diep adem. Deborah, de receptioniste zei niets. Ze knikte haar hoofd en op het moment dat ik een deur hoorde sluiten hapte ik weer toe. In recordtijd kwam ze nu klaar en ik slurpte alles op wat er los kwam. Ze schudde hevig en ik probeerde haar lichaam zo goed mogelijk te ondersteunen zodat ze niet de stoel afgleed. Haar ogen trilden en vielen dicht en met een lange zucht, half ingehouden kreun ontspande ze zich helemaal. Ik likte haar schoon en plaatste haar slipje weer op haar plaats. Een brede glimlach was mijn deel. Maar dat was niet waar ik voor kwam, mijn missie had een ander doel. Kalm en beheerst streek ik met mijn handen langs haar hoofd, streelde haar nek even, en boog me even naar haar toe om haar een lekkere tongzoen te geven. Toen maakte ik haar los van de stoel en rolde de gebruikte plakband op tot een balletje dat met een boog in de prullenmand belande. Ze stond op, en bleek langer dan mij te zijn. Ze ...

... giechelde even en kuste me nu terug. Op dat moment ging de telefoon weer, en met een druk op de knop nam ze het gesprek aan. 'Goedendag... wie is daar ?'. Ik leunde achterover en zag hoe ze professioneel weer te werk ging, het korte heerlijke intermezzo negerend. Een kort bezoek aan het toilet friste mijn gezicht op, en in de gang pakte ik mijn spullen weer bij elkaar. Nieuwsgierig als ik was naar de hakken van de persoon die zojuist was binnengekomen keek ik even om de hoek. Niets te zien, en ik zag dat de receptioniste lichtjes haar hoofd schudde. Ach, nu ik er toch was... De gesloten deur aan het einde van de gang betekende dat er niets te zien was. Ik kon natuurlijk brutaal binnen lopen, maar had geen idee wat er dan zou gebeuren. Mijn jongeheer knelde en zei dat er actie nodig was om die beknelling te verminderen. De receptioniste was druk bezig en wendde haar hoofd af om iets op te zoeken op haar bureau. Ik duwde op het liftknopje en wachtte op de ping. En op het moment dat ze weer haar hoofd van me afwendde was ik in twee stappen de bocht om op weg naar de kantoorruimtes. De ping van de sluitende deuren bevestigde dat ik weer weg was. Althans, die indruk was er gewekt. Bij het kantoorblok voor de gesloten deur was een aansluiting voor een computer. Mijn aktenkoffer openend sloot ik er een kleine laptop aan en vond al snel toegang. De emails downloadend bestudeerde ik de omgeving. Alles zag er akelig netjes en perfect eruit. De tafels waren eentonig van kleur en de stoelen ...