Maartje en de kasteelheer - Sex Verhalen

Maartje en de kasteelheer

... hem aan en wist geen woord uit te brengen. Ze wist maar al te goed wie de man was. Dat had ze zich net herinnerd als de dag van gisteren en ook nu gingen haar gedachten weer met haar aan de haal. Het was vijf jaar geleden... als kasteelheer was het zijn taak over de bevolking te regeren en onder de bevolking viel ook het gezin van Maartje. Haar vader had zolang ze zich kon herinneren gemopperd over de kasteelheer en zocht dan ook bijna altijd naar manieren om onder zijn verplichte taken uit te komen. Dit was hem dan ook al jarenlang gelukt. Tot dit moment. Het was de kasteelheer namelijk niet ontgaan en zo was hij vijf jaar geleden bij hen op bezoek geweest. Al bij aankomst was haar vader bleek weggetrokken toen hij van zijn paard stapte en gevolgd werd door een tiental soldaten en een paard en wagen waarop nog onbekende materialen onder een deken verborgen lagen. Maartje had op de hooizolder liggen niksen totdat ze het geluid van de wagen hoorde. Toen was ze naar het venster gekropen en had met ingehouden adem toegekeken. Aurelius had geen seconde verloren laten gaan en al snel haar vader op laten pakken om hem vervolgens vast te laten binden aan het wiel van de wagen. Daarna had hij zijn mannen het huis in gestuurd waar haar broer, zusje en moeder zich ophielden. Ook al waren haar broer en zusje (van slechts enkele maanden jonger) net als Maartje al opgegroeid tot flinke pubers, ze waren geen partij voor de mannen. Ze werden dan ook al snel alle drie naar buiten ...

... gesleurd. "Lieve mensen," bulderde de stem van Aurelius, "jullie hebben het aan jullie vader en echtgenoot te danken dat ik hier ben. Terwijl ik met mijn legers dag in en dag uit dit land en de mensen bescherm, voelt deze man hier zich te goed om zijn dankbaarheid te tonen door het weinige werk te doen dat van hem gevraagd wordt." Hij trok de deken van de wagen en tot ieders ontzetting werd een arsenaal aan martelwerktuigen zichtbaar, "Dus is het nu aan jullie om mij er van te overtuigen hoe dankbaar jullie zijn." Als eerste had hij haar moeder bij d'r haren gepakt en naar de wagen gesleept. Ondanks haar geworstel, was het Maartje opgevallen hoe makkelijk Aurelius haar moeder met haar nek en armen in de schandpaal had weten te klemmen. Vervolgens had hij in één ruk haar jurk kapot getrokken en was hij naar de kant gelopen waar haar hoofd zich bevond. Fluisterend in haar oor leek er iets in het lichaam van haar moeder te veranderen. Niet langer worstelend, maar eerder verleidelijk boog ze haar rug waardoor haar kont uitnodigend omhoog kwam. Toen had hij Maartje's broer bij zich geroepen. Als de puber die hij was, kon hij niet anders dan tegelijkertijd woedend zijn op hoe Aurelius zijn moeder behandelde èn opgewonden raken van de bungelende borsten en de bolle reet die nu uitnodigend naar achteren stak. Ook nu weer fluisterde Aurelius wat in het oor van de jongen, wat als resultaat had dat de woede als sneeuw voor de zon leek te verdwijnen en enkel nog een vuur van lust in zijn ogen ...