Home Alone - Sex Verhalen

Home Alone

... zijn ex. Naar haar woning.Ik draai mij nog maar eens om. En weer terug. Nog maar een keer. Het is tien over half twaalf. Johan is toch met Brechtje meegelopen. Ze woont in een appartementencomplex. Samen nemen ze de lift naar de derde verdieping. Het is ijzig stil in de lift. Blijkbaar hebben ze elkaar nu al niets meer te vertellen. Ik vraag mij af of dat een goed of een slecht teken is. Ze lopen een klein stukje over de galerij en Brechtje opent de deur naar haar woning. Ze maakt het licht in het halletje aan. Johan volgt haar naar binnen en hangt zijn zomerjasje aan de kapstok, naast het vestje dat Brechtje zonet onderweg nog aan had. Hij loopt achter zijn ex vriendin aan naar haar woonkamer. Het is er niet erg groot. Aan de ene kant bevindt zich de zithoek. In het midden een tafel en tegen de muur staat een dressoir. Aan het andere einde is een open keukentje.“Zo te zien heb je nog steeds geen smaak als het op inrichting aankomt,” zegt Johan.Brechtje is dit soort opmerkingen van Johan wel gewend.“Dan hoop ik voor jou dat Marion een betere smaak heeft. Ze heeft in ieder geval smaak wat mannen betreft. Dat moet ik haar nageven.”Nu praten ze weer met elkaar, maar het gesprek bevalt mij niet.“Wil je nog wat drinken?”Johan schudt met zijn hoofd.“Nee, dank je. Ik heb genoeg gehad.”Brechtje loopt naar mijn man toe.“Ik heb nog lang niet genoeg gehad.”Ze slaat haar armen om Johan heen. Haar lippen vinden die van mijn man. Verdomme. Hij laat het opnieuw toe. Deze keer is er geen ...

... excuus omdat het vanwege de show is. Geen excuus omdat het ‘publiek’ staat te joelen. Deze kus is ontegenzeggelijk spontaan. En Johan kust haar terug. Dit gaat veel verder dan gedogen. Beseft hij dan niet dat hij Brechtje zo een vrijbrief geeft. Gatver! Wat is dat? Gebruiken ze nu ook hun tongen? Johan, alsjeblieft. Stop daarmee! Ik trek het niet meer. Ik zit nu rechtop in mijn bed.Ik probeer mijn tranen te bedwingen, maar het lukt niet. Vermanend spreek ik mijzelf toe. Het zit alleen maar in mijn hoofd. Het is alleen maar ontsproten uit mijn fantasie. Er gebeurd nu niets. Het is niet echt. Het is niet echt. Toch? Johan en Brechtje gaan gewoon door. Niet eventjes, maar minuten lang. Brechtje's linkerhand rust tegen zijn bovenarm, haar rechterhand kroelt door zijn haar. Johan heeft zijn linkerhand op haar heup liggen. Zijn rechterhand aait Brechtje zachtjes over haar rug. Hun lippen lijken wel met elkaar vergroeid. Dit is geen opwelling meer te noemen. Het is gemeend, van beide kanten. Waarom heb ik Johan niet gevraagd om vandaag thuis te blijven? Om niet naar die reünie te gaan. Hij zou thuis gebleven zijn, ik weet het zeker. Hopelijk blijkt dit niet de grootste fout uit mijn leven te zijn. Als ik Johan had verteld dat ik een slecht gevoel had over die reünie, dan was er nu geen probleem geweest. Dan had hij nu lekker tegen mij aangelegen. Het is verdomme mijn eigen stomme schuld.Ik ga weer liggen. De wekker geeft aan dat het tien voor twaalf is. Brechtje pakt Johan bij de hand ...