Voetjes op de grond (10a) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (10a)

... waarbij mijn oog vanzelf weer naar haar mooi verzorgde voeten toe werd gezogen. Terwijl ook ik mijn schoenen uittrok, nam ik me voor om die glimmende, zwarte teentjes met de keurig zilvergelakte nagels een voor een te verwennen, zodra ik daartoe de kans zou krijgen. Ze stond op en pakte mijn hand. Ze nam me mee naar de gang en dan de trap op. Eenmaal boven liep ze recht naar haar slaapkamer, duwde de deur open en leidde me naar binnen. “Wauw, Lydia!” zei ik oprecht verbaasd. Haar hele kamer had een uitgesproken oosters karakter. De gordijnen, het tapijt, het beddengoed, het behang en de attributen aan de muur waren zorgvuldig gekozen en die combinatie van dat alles ademde een en al Indische cultuur uit. Alleen het grote, massiefhouten bed, met aan de hoofdzijde een opmerkelijk hoge bedspon leek me eerder westers, echter zonder dat het vloekte met de rest van het interieur. Lydia bleef achter me staan en liet me rustig rondkijken. Haar linkerhand hield de mijne vast en haar rechterhand gleed strelend vanaf mijn bil naar omhoog tot in mijn zij. Tegelijk maakte ze me een complimentje door in mijn oor te fluisteren hoe mooi ik eruit zag in mijn strak zittende oranje halterjurkje. Ze liet haar hand strelend verder opklimmen tot in mijn nek en weldra friemelden haar vingers door mijn haar. “Je lijkt me een beetje gespannen, is het niet?” fluisterde ze. “Euh, ja… een beetje wel,” gaf ik schoorvoetend toe. Was het de omgeving die me nerveus maakte of was er meer aan de hand. Was het ...

... omdat haar tedere aanpak en haar manier van ‘veroveren’ me plots aan mijn grote liefde deed denken? Alleen bij Suzanne had ik iets dergelijks ervaren, maar echt blij was ik er niet mee dat de herinneringen aan de vrouw die mij leerde wat liefhebben was uitgerekend nu de kop op staken. Waarom kon ik nu niet even zelfzeker zijn als Lydia en gewoon genieten van het moment? Lydia leidde me tot bij het bed en gooide dekbed bijna achteloos achteruit. “Je had vast een vermoeiende dag, Marianne. Ik stel voor dat jij het jezelf gemakkelijk maakte en er maar even bij gaat liggen.” Ze gaf me een duwtje en het volgende moment lag ik comfortabel in het midden van het grote bed, met mijn hoofd rustend op het zachte kussen dat ze handig onder mijn hoofd had weten te schuiven. Direct schoof ze op haar zij naast me en nadat ze zich behaaglijk had uitgestrekt, stuurde ze me alweer zo’n vertederende glimlach toe. Haar rechterhand gleed langzaam vanaf mijn arm tot in mijn nek. Vanaf daar streelde ze eerst mijn schouders, waarna ze haar zwarte vingers binnen de uitsnijding van mijn jurk het hele gebied boven mijn borsten liet verkennen. “Nog nerveus?” vroeg ze zacht. “Het… gaat wel”. “Mooi zo,” vervolgde ze op fluistertoon, waarna ze haar hoofd naar me toe boog. “Mag ik, Marianne?” Uiteraard had ik geen verdere uitleg nodig om te weten wat ze bedoelde en mijn eigen onzekerheid negerend, stemde ik toe met een bescheiden knikje. Lydia boog nog verder naar me toe en met haar linkerhand streelde ze ...