Voetjes op de grond (14) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (14)

... vijf minuten later was het met rustig verder werken aan mijn thesis helemaal gedaan. “Het tegenovergestelde van HEERLIJK,” riep ze ongevraagd mijn hulp in. “4 letters.” “NAAR,” antwoordde ik, gevolgd door een zucht. “Ja!” zei ze enthousiast. “Wacht, ik heb er nog eentje voor je… DELFPLAATS, ook vier letters.” “MIJN,” reageerde ik, gevolgd door een nog diepere zucht. “Suzanne, ik moet toch echt…” “Perfect!” Het leek erop alsof ze niet eens doorhad dat ik er niet bepaald op zat te wachten om mee te gaan in haar kruiswoordpuzzel. “Wat ben jij hier goed in zeg!” zei ze terwijl ze op haar knieën naast me ging zitten. “Fijn dat je me wil helpen. Ik mankeer er nog vier. Twee minuutjes van je tijd, Marianne, dan laat ik je echt weer met rust… Please!?” Ik had al een ‘nee’ op mijn lippen, maar haar lieve, smekende blik deed me alsnog smelten. “Vooruit dan maar,” zei ik, een antwoord dat Suzanne merkbaar opluchtte. “Een ander woord voor VERTREK,” vervolgde ze, “ 5 letters.” “START.” “Nee… het begint met een K en eindigt op R.” “KAMER.” “Yes!... Effen kijken, ja hier… SCHAAL… 3 letters en de laatste letter is een M.” “KOM,” zei ik, mezelf verwonderd afvragend waarom ze zoiets simpel zelf niet vond. “Alweer goed!” kirde ze. “Ik zoek ook nog een persoonlijk voornaamwoord van 2 letters.” “Ik.” “Dat is het niet. De eerste letter is een J.” “JE”… Ja zeg! Plots had ik het gevoel dat ze een spelletje met me speelde. Zo stom kon ze nooit zijn, maar tegen de tijd dat ik daarover een opmerking ...

... klaar had, was zij er al met het volgende zoekwoord. “MEDE”… 3 letters, de tweede letter is een E.” “MEE,” antwoordde ik automatisch, maar dan was ik het zat en gelijk rukte ik het tijdschrift uit haar handen. “Je houdt me voor de gek, Suuz! Dat staat er vast niet!” Het stond er wel degelijk. Niet in het kruiswoordraadsel zelf, maar in de witte ruimte daaronder. “Naar-mijn-kamer-kom-je-mee,” las ik de woorden hardop. Toen pas zag ik de twee verweven hartjes die ze eronder tekende en dat deed mijn muntje vallen. “Kom je mee naar mijn kamer,” las ik het zinnetje opnieuw, maar dan met de woorden in de logische volgorde. Het vraagteken voegde ik er zonder nadenken aan toe. Een warm gevoel overspoelde me en toen ik naar haar opkeek, zag ik hoe ze met een gespannen glimlach mijn reactie zat af te wachten. “Meen je dat echt?” vroeg ik. “Ja…” fluisterde ze zacht. “Doe je het..? Ik hou van je en wil je zo graag iets laten zien waarvan ik hoop dat je het leuk zult vinden.” De hoge verwachtingen die door mijn hoofd flitsten, zou ik nooit luidop durven uitspreken. Eigenlijk wist ik niet eens of ik wel mocht hopen en zo ja, op wat dan wel? Mijn nieuwsgierigheid naar datgene wat ze me wilde tonen was echter gewekt. Toen ze van het bed af gleed en haar hand naar me uitstak, voelde ik alle eerdere spanning tussen ons van me afglijden. Seconden later liet ik me door Suzanne meetronen naar haar kamer. Het eerste wat me opviel was dat het kinderbedje er niet meer stond. “Ik heb Tess naar haar ...