Voetjes op de grond (14) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (14)

Zes weken later en alleen in de keuken, ging mijn blik voor de zoveelste keer in de richting van de wandklok. Suzanne bleef deze keer wel heel erg lang weg. Het was al ruim anderhalf uur geleden dat ze naar boven ging om de kleine Tess te verschonen en haar flesje te geven. Veel te lang, dacht ik verongelijkt. Tegelijkertijd schoten al die voorgaande momenten dat ze me figuurlijk buiten sloot door mijn hoofd. Ja, buitengesloten voelde ik me, want hoe viel het anders te verklaren dat ze haar baby niet gewoon in de huiskamer verzorgde als ik in de buurt was? Hoe kranig Suzanne zich ook had gehouden tijdens de bevalling, hoe trots ik ook op haar was omdat ze de pijn van de weeën zo moedig had verbeten, hoe liefdevol ze me ook had gekust als dank voor mijn steun en hoe uitgebreid ze zich ook verontschuldigd had omdat ze in het moment van opperste barensnood haar tanden in mijn pols had gezet… dat alles woog niet langer op tegen de manier waarop ze de laatste weken met me omging. O jawel, Suzanne bleef steeds vriendelijk, maar vaak had ik het idee dat het gespeelde vriendelijkheid was. Een soort façade waar ze me niet voorbij liet komen. Af en toe mocht ik Tess wel eens verschonen of haar papje toedienen, maar verder waren het toch in hoofdzaak de gewone huishoudelijke taken waarvoor ze op me rekende. Eerlijk gezegd had ik wel iets meer verwacht toen ze me vroeg om bij haar te blijven inwonen op het moment dat de vakantie voorbij was en ik het laatste jaar van mijn studie ...

... aanvatte. Maar helaas, van enige intimiteit tussen ons was er zes weken na de bevalling nog steeds geen sprake. Afgaande op de stomend hete, liefdevolle momenten die aan de geboorte van Tess voorafgingen, rekende ik erop dat we voortaan minstens in hetzelfde bed zouden slapen, maar niets was minder waar. De dag dat moeder en dochter de kraamkliniek mochten verlaten had Suzanne erop gestaan dat we het kinderbedje verhuisden, zodat Tess bij haar op de kamer sliep. De zo mooi ingerichte kinderkamer bleef sindsdien ongebruikt, de gastenkamer helaas niet en dat viel me zwaar. Terwijl Suzanne’s aandacht almaar door naar haar dochtertje bleef uitgaan, trok de was en de plas mij steeds minder. Het viel me steeds moeilijker om haar – in mijn ogen – overdreven moederkloek gevoel te accepteren. Ergens voelde ik zelfs iets van jaloezie, besefte ik opeens. Terwijl ik weer maar eens naar het aanrecht liep om het al veel te lang sudderende wokgerecht nogmaals om te roeren, riep ik mezelf tot de orde. Jaloers op een meisje van nauwelijks zes weken, een onschuldige baby… Dat was toch echt te gek voor woorden. Mezelf de vraag stellen hoe het zover met me kon komen, hield gelijk het antwoord in. Een paar uur eerder, net toen ik thuis kwam van mijn middagcursus, kreeg ik een heel onverwacht telefoontje. Het was Lydia, de donkerhuidige, oosterse schoonheid waarmee ik enkele maanden eerder een hemelse nacht beleefde. Nooit eerder was seks zonder liefde voor mij zo puur en zo compleet bevredigend geweest ...