De parel van São Tomé - Sex Verhalen

De parel van São Tomé

... lijkt een hele jonge Isabel met haar ouders. “Jouw ouders?” vraagt Fred en Isabel krijgt tranen in haar ogen. “Ja, mijn lieve ouders” snikt ze, “omgekomen bij een busongeluk toen ik acht jaar was. Daarom ben ik naar Nederland verhuisd. Daar woont een zuster van mijn vader. Zij en haar man, een Nederlander, hadden via het testament de voogdij gekregen en hebben mij opgevoed. Zodoende kon ik ook studeren in Nederland.” Isabel pakt een tissue van het bureau, snuit haar neus en dept haar tranen droog. Ze lopen door naar de tweede kamer, die is vrijwel leeg. “Als je daar behoefte aan hebt zou dit jouw werkkamer kunnen worden.” De derde is deels gevuld met losse spullen en dozen. Achterin de gang is een klep en ze haalt zijn koffers uit de lift en rollen ze naar de grote slaapkamer. “Zet ze hier maar neer, opruimen doen we later vandaag wel.” Ze gaan weer naar beneden. Isabel loopt de keuken in, “wat wil jij drinken? Thee, koffie, wat anders? Ik heb ook bier of wijn.” “Nee, bier hoef je voor mij niet kopen Isabel, maar een rood wijntje lijkt me lekker.” Isabel trekt een hoge kast open en pakt een fles rode wijn. “Ik heb maar één soort en dat is een wijn die hier op het eiland is gemaakt. Er zijn drie wijnboeren die gezamenlijk produceren en bottelen, alleen voor de inlandse markt. Ze importeren ook maar die wijn is vier tot vijf keer zo duur.” “Importheffingen?” “Ja” antwoordt Isabel terwijl ze de wijnfles van zijn kurk ontdoet. Ze schenkt een bodempje in en geeft het glas aan ...

... Fred. Die ruikt en proeft. “Hm, lekker wijntje” en Isabel schenkt de glazen in. Ze lopen naar binnen. In de kamer doet ze de schuifpui open en zet haar glas buiten op tafel. Ze laat Fred erlangs en wacht tot die gaat zitten. Fred kiest voor de bank. Ze gaat tegenover hem zitten en heft haar glas. “Proost Fred, op een vruchtbare samenwerking” zegt ze. “Proost Isabel, op onze samenwerking” antwoordt Fred en ze nemen een slokje en heffen vervolgens het glas nog een keer. “En, vertel eens, hoe is het met mijn lieve stagebegeleider. Je bent niet meer getrouwd met Miranda heb ik gehoord.” “Dat klopt ik ben vier jaar geleden van haar gescheiden.” “Ging het niet meer of zo, of mag ik dat niet vragen?” “Jawel vragen mag, maar nee, ik kwam terug van een wat langere opdracht in Portugal en toen vond ik haar met de buurman in ons echtelijk bed.” “Dat is vervelend en toen heb je haar de deur gewezen.” “Nee, ik ben zelf weggegaan en heb haar nooit meer gezien. Het is dat jij erover begint want ik denk ook nooit meer aan haar.” “Sorry Fred, dat ik dat doe.” “Geeft niet Isabel, jij kon dat niet weten. Maar ik ben dus gescheiden en op dit moment heel veel in het buitenland. Nederland begint mij ook te benauwen. De wereld is zo mooi en er is nog zo veel te zien en te doen.” Isabel glimlacht, “je was toen al, hoe zeg je dat ……” “Rusteloos …” “Ja, precies, toen merkte ik al aan je dat je graag je vleugels uitslaat en de wereld wil helpen.” “Dat is zo, dan voel ik me prettig. Ik heb nu net twee weken ...