-
Mijn Eerste Lezeres
Datum: 10-1-2018, Categorieën: Werk Auteur: Yourcaptain, Bron: Opwindend
Voor Carolien en SuzanneHoe ik mijn werkdag zou samenvatten? De hele tijd naar Carolien zitten kijken. Punt. Dat was het. Dat was echt alles wat ik vandaag gedaan had. De hele dag lang. Meer niet. Voor de mensheid ongetwijfeld een trivialiteit. Voor mij echter de hele wereld. Carolien zat aan enkele meters van mij vandaan. Precies in mijn blikveld. Ik moest mijn ogen maar opslaan en daar zat ze! In profiel. De wondermooie verleidelijke nimf. Als een sater vanuit het dichtbegroeide struikgewas zat ik urenlang van achter mijn pc naar haar te gluren. Ik was bezeten van haar. Ik had mezelf niet langer meer in de hand. Of beter, ik had mezelf wél in de hand! En vandaag zelfs meer dan eens. Op het toilet, in stilte haar naam kreunend terwijl ik klaarkwam in mijn zakdoek! Mijn geile ogen kleefden aan haar lijf. Ik registreerde elke beweging die ze maakte: het schuifelen van haar schoenen onder tafel, haar elegante hand onder haar kin, haar smalle vingers door haar haar,... Ik zag, kreunde en bewonderde! Waarom was ik geen schilder? Wat een meesterwerk zou ik nu maken! Venus die oprees uit de golven zou in het niet verzinken bij Carolien die van achter het computerscherm te voorschijn kwam! Die sexy bruine laarsjes met open voet, die eindeloos lange benen, dat goed gevulde korte jeans rokje, dat strakke blauwe hemdje vol tieten, die slanke om natte kussen smekende hals, die licht blozende wangen, die donkere ogen vol sterren, die waterval van bruin haar,... Ik kreeg er maar niet ...
... genoeg van. Tot de uitputting toe keek ik naar haar.Ik voelde me ellendig van de stijve lust in mijn kruis! Ik vond het vernederend om nog maar eens op het toilet de hand aan mezelf te slaan. Maar ik moest van die ondraaglijke spanning af! Ik staarde voor me uit naar het volledig lege computerscherm, het trieste resultaat van een hele dag lang gluren naar Carolien! Plots kwam er een gedachte op. Geen enkel idee waar ze vandaan kwam. Misschien uit het glanzend witte scherm dat gevuld wilde worden? Waarom schreef ik niet gewoon op wat ik voor Carolien voelde en wat ik met haar wilde doen? Gewoon voor mezelf. Zonder schaamte. Zonder taboe. Zonder mezelf te censureren. Het leek me onmiddellijk een geweldig idee. Mijn fantasie opschrijven! Waarom was ik daar niet eerder op gekomen? Nog voordat ik mijn gedachte beëindigd had, verscheen de eerste zin al op het scherm: “Al dagenlang was ik geobsedeerd door Carolien, door het geile draaien van haar slanke heupen en het wiebelen van haar tieten.” Het wond me op om haar naam daar zo te zien staan tussen woorden als ‘geil’ en ‘tieten’! Nu was er geen weg terug meer. Deze zin vroeg om een vervolg. Ik las de zin nog eens en voegde er ‘opwindend’ aan toe: “Al dagenlang was ik geobsedeerd door Carolien, door het geile draaien van haar slanke heupen en het opwindende wiebelen van haar tieten.” ‘Het opwindende wiebelen’: ja, dat klonk perfect! Tweemaal een ‘w’! Dat was goed gevonden! Ik zag de tieten inderdaad wiebelen in de woorden! Dit was echt ...