Het verval van de wellust - Sex Verhalen

Het verval van de wellust

... en de verwachting van de anderen waardoor Yacintha haar gevoel had genegeerd. Maar bij elke grove opmerking in de richting van Mea, die dan hevig moest blozen, voelde Yacintha haar kutje samentrekken. Zoals gewoonlijk had ze teveel gedronken om zelf naar huis te rijden en haar remedie was om gewoon nog meer te drinken tot iemand haar thuisbracht of mee naar huis nam. Het gebeurde ook regelmatig dat ze de volgende morgen in een vreemd bed wakker werd met spermavlekken op haar borsten of haar gezicht en met de meeste van haar vrienden en vriendinnen had ze weleens of meerdere malen de nacht doorgebracht. Het kon haar weinig schelen, ze vond het best dat anderen zich met haar vermaakten, alleen deed ze er liever niet actief aan mee. Zij werd niet opgewonden van een stijve pik of een natte kut, ze vond het meer vermakelijk. Haar opwinding lag dieper verscholen. Onder haar pantser van vrolijkheid en plezier schuilde een sluimerende vulkaan van zwarte emoties. Het was al laat in de ochtend geweest toen Yacintha wakker werd. Ze lag weer in een vreemd bed, maar ze was niet naakt en nergens was een spoor van seksueel vermaak te vinden. Ze keek rond in de kamer, maar zag niets wat haar bekend voor kwam. Het was wel een gezellige en lichte kamer en de plek naast haar was warm en beslapen. Ze had dus niet alleen in bed gelegen. Over een stoel zag ze een rok en een blouse liggen die haar wel vaag bekend voor kwamen en langzaam drong het tot haar door dat ze in het bed van Mea moest ...

... liggen. Als door een wesp gestoken stond ze op en zocht haar spullen bij elkaar en nam haar schoenen in haar hand. Ze hoopte dat Mea onder de douche stond, want dan kon ze ongemerkt naar buiten sluipen, maar net toen ze de deur van de kamer open wilde doen, kwam Mea aanlopen met een blad vol eten. “Zo slaapkop, de dag is al bijna voorbij”. Yacintha wist zo snel niet wat ze moest zeggen en Mea kon het niet laten om lachend te zeggen:”Gister had je meer praatjes, ben je ineens je tong verloren”? Zuchtend ging Yacintha weer op het bed zitten en liet haar schoenen op de grond vallen. “Waarom heb je me mee naar huis genomen?” vroeg ze aan Mea. Meewarig keek deze haar aan en zei:”Ik kan een verloren schaapje toch niet alleen laten ronddolen. Je vrienden zijn niet zo leuk voor je als je buiten bewustzijn door de drank op de bank ligt. Ze hebben getost wie jou mee naar huis zou nemen”. Yacintha haalde haar schouders op en zag er geen kwaad in. “Maar waarom ben ik dan nu hier?” herhaalde ze haar vraag. “Omdat mensen, ook al zijn het lastige en luidruchtige mensen, geen stukken speelgoed zijn””en ik had medelijden met je”. Verbaasd keek Yacintha haar aan:”Medelijden met wat?” Mea antwoordde niet maar gaf Yacintha een bordje met croissants. “Eet nu maar eerst, dan praten we later”. Yacintha voelde zich op een vreemde manier prettig in de kamer van Mea en met haar benen onder zich opgetrokken at ze haar croissants op. Mea bekeek de kleren die ze over de stoel had gegooid en besloot dat ze in ...