Voetjes op de grond (2) - Sex Verhalen

Voetjes op de grond (2)

... de bloemetjes buiten te zetten, vonden Danielle en ik dat allebei een goed idee. De rest van de avond sjouwden we van kroeg naar kroeg. Soms dronken we alleen maar wat, maar als er in zo’n kroeg gedanst werd, dan droegen wij uitgelaten ons steentje bij. De avond vloog voorbij en veel te snel kwam het moment van afscheid nemen. Onze Duitse vriendinnen logeerden wel in Sluis, maar wij moesten uiteraard de laatste bus naar Cadzand zien te halen. Agnethe en Tabea waren wel zo lief om met ons mee te lopen tot aan de bushalte. Daar aangekomen bedankten we elkaar voor de leuke avond, waarna we met een stevige knuffel en wat kusjes afscheid namen. Nou ja… eigenlijk werd het onverwacht net iets meer dan zomaar wat kusjes. Nadat ik eerst met Tabea drie zoentjes op de wang had uitgewisseld, veranderden Danielle en ik van partner. In de overtuiging dat ik op net dezelfde manier afscheid zou nemen van Agnethe, omarmde ik haar alvast hartelijk. Het volgende moment ging er een schok door me heen, want ze perste haar lippen direct vol op de mijne. Van verbazing gingen mijn lippen vanzelf een beetje uit elkaar. Een nanoseconde later gleed haar warme, vochtige tong bij me naar binnen. Ze trok me heel erg stevig tegen haar lichaam aan en toen ze meteen daarna haar tong over de mijne begon te schuren, voelde ik spontaan aan wat er van me werd verwacht. Agnethe’s dartelende tong had zo’n prikkelend en compleet overrompelend effect op me dat ik spontaan met haar meedeed, net zo lang tot ze me ...

... van zich afduwde. "Du bist ein süßes Mädchen, Marianne," fluisterde ze hijgerig, "Auf Wiedersehen." Terwijl Agnethe me nog snel een samenzweerderig aanvoelend kneepje in de hand gaf, keek ik een beetje angstig naar opzij, waar Danielle en Tabea op fluistertoon stonden te ginnegappen. Blijkbaar had mijn vriendin niets gemerkt. Gelukkig stond de dichtstbijzijnde lantaarnpaal een beetje bij ons vandaan, zodat ze de blos op mijn wangen niet kon zien. Mijn eerste échte kus met een meisje duurde hooguit tien seconden, maar liet zo’n diepe indruk na, dat ik de hele busrit tot in Cadzand naast mijn vriendin zat te gloeien. De vraag waarom ik zoiets moois niet met Danielle kon beleven, spookte al die tijd door mijn hoofd. “Tabea en Agnethe zijn leuke meiden,” zei Danielle, “maar toch vind ik het niet echt erg dat we hen nooit meer zullen ontmoeten.” Arm in arm liepen we van de bushalte naar ons hotel. Danielle’s rode pumps bungelden losjes aan de vingers van haar linkerhand, want ze had last van pijnlijke voeten. Blootsvoets over de stoeptegels lopen was echter ook geen pretje en daarom vorderden we maar langzaam. “Hoe bedoel je?” vroeg ik. Met Agnethe’s kus en haar lieve afscheidswoorden nog in mijn gedachten, had ik zelf net nog lopen denken dat het helemaal niet zo erg zou zijn om die knappe, vrolijke Duitse nog eens tegen het lijf te lopen. “Nou, volgens mij hebben die meiden wat met elkaar. Eigenlijk weet ik het wel zeker dat ze een stel zijn.” “Zou je dat denken?” vroeg ik ...