Galabal - Sex Verhalen

Galabal

Ik werk sinds een aantal jaar voor groot bedrijf dat eigendom is van een adelijke familie. De familie zelf is enkel aandeelhouder en laat de feitelijke taken van het bedrijf over aan managers en CEO's. Ik ben ondanks mijn jonge leeftijd van 30 jaar al behoorlijk opgeklommen in het bedrijf en hoor bij het hogere kader. Ook dit jaar heb ik een promotie gemaakt en ik ben, al zeg ik het zelf, de rijzende binnen het bedrijf. Ook de adellijke familie is hier van op de hoogte en nodigt ook mij uit op het galafeest ter ere van de 80ste verjaardag van de oude baron. Eerlijk gezegd zie ik er wel een beetje tegen op. Ik heb schrik dat het een stoffige bedoening zal worden en ik veel handjes zal moeten schudden met mensen die ik helemaal niet mag. Ik kan goed overweg met de meeste van mijn collega's en ik denk ook wel dat ik redelijk geliefd ben onder hun, maar die ouwe knarren zijn niet mijn beste maatjes. Maar zo een opportuniteit kan je niet laten liggen en zo ben ik mij zaterdagnamiddag toch aan het opkleden als de deurbel gaat. Als ik op doe zie ik dat het Mike is, mijn beste vriend en tevens collega. "Ah, Boom," zei hij, "ik zie dat je je al aan het opdirken bent." Hij en mijn collega's noemen me altijd boom door mijn lichaamsbouw. Ik ben 1m95 groot en breedgeschouderd. Tot mijn 25ste deed ik op hoog niveau basketbal, maar ben hier door een zware knieblessure mee moeten stoppen. Achter mijn rug noemen ze mij ook boom met een andere reden. Het verhaal doet de ronde dat ik zeer ...

... groot geschapen ben. Ze denken dat ik het niet weet, maar Mike heeft het mij al eens verteld. En ik vind het dan ook niet erg. Daarbij is er zit wel degelijk een bron van waarheid in. "Ja Mikey, maar het is niet met veel zin. Ben ik echt de enige van onze vloer die uitgenodigd is?" "Moet wel," zegt hij, "ik weet niet dat er iemand anders nog in zo een apenpak moet oplopen. Ach geniet er gewoon van. Lekker eten, goed drinken en wie weet wel lekkere wijven." Ik trek men neus op en kijk bedenkelijk. Ik weet al van een aantal mensen die komen en daar zijn helemaal geen lekkere grieten tussen. "Waar gaat het eigenlijk door?" vraagt Mike. "In hun eigen landhuis. Je weet wel, dat half kasteel met meer als 20 kamers." antwoord ik hem. Mike fluit tussen zijn tanden. Het gebouw is inderdaad prachtig. Hoewel ik er nooit binnen ben geweest heb ik er al verscheidene verhalen van gehoord. Het zou vanbinnen even mooi moeten zijn als buiten. "Mikey man, ik ga je buiten moeten vegen, want ik moet er vandoor. Ik kan het niet maken te laat te komen op mijn baas zijn feest." "Ok ciao, en scoor een lekker grietje voor mij he." Ik hoop het maar. Aangekomen op het feest ben ik onder de indruk van de locatie. Het gebouw is prachtig verlicht. Ik word door een ceremoniemeester naar de vertrekken geleid en bevind mij op een receptie. De hapjes zijn heerlijk en hoewel ik geen fan ben van champagne vind ik hem voortreffelijk. Maar net zoals ik dacht, is het er een stoffige bedoening. Ik ben misschien wel de ...