Eline, mijn nachtzuster - Sex Verhalen

Eline, mijn nachtzuster

... een boxershort en een T-shirt – ik ben geil genoeg om in elk geval een poging te wagen. En ik lig nu toch alleen op deze kamer, dus niemand heeft er last van als er nog licht brandt. Ik weet niet direct een geschikt onderwerp, maar als ik eerst een paar geile scènes opschrijf, ontstaat er misschien vanzelf een verhaallijn. En zo niet, dan stop ik er gewoon weer mee – dan zet ik alsnog mijn rechterhand aan het werk. Ik hijs mezelf overeind, klap mijn laptop open, en begin te tikken. Het lukt zowaar nog vrij aardig, dankzij die leuke verpleegkundige die vanavond mijn infuus kwam controleren. Heerlijke spontane meid, met een ondeugende oogopslag. En een lekker lijf, voor zover ik dat kon zien. Welke gek heeft trouwens verzonnen dat zo’n wit uniform tegenwoordig uit een lange broek en een seksloos jasje bestaat, in plaats van de sexy jurkjes die ze vroeger hadden? Maar goed, ze wond me toch behoorlijk op, en nu fantaseer ik over heerlijke seks met haar. Ik schrijf een geile alinea over hoe ik haar verwen met mijn tong, totdat ze spuitend klaarkomt. Ik schrijf hete zinnen over hoe ik haar laat kronkelen van genot, en haar opnieuw naar een eindeloos hoogtepunt breng, deze keer met mijn staalharde lul. En tot slot beschrijf ik hoe ikzelf heerlijk klaarkom, waarna we knuffelend en tongzoenend afscheid nemen. Maar dat is alleen nog maar het éinde van mijn verhaal – ik heb nog helemaal geen begin. Speelt mijn verhaal zich in het ziekenhuis af? Of laat ik haar helemaal geen ...

... verpleegkundige zijn, en kom ik haar ‘toevallig’ ergens tegen? Daar ga ik nu eens rustig over nadenken. “U bent nog laat aan het werk, kunt u niet slapen?” Ik ben zó ingespannen bezig, dat ik enorm schrik van het onverwachte stemgeluid. Ik kijk op, en ontspan: tegenover me staat een verpleegster. Ik heb haar nog niet eerder gezien, maar ze bevalt me meteen uitstekend. Ongeveer van mijn leeftijd (achterin de dertig), halflang blond haar. En wat ik het belangrijkste vind bij een vrouw: ze heeft een vrolijk gezicht, met lachende ogen. Met een snelle blik bekijk ik haar postuur; zelfs met dit seksloze uniform kan ik zien dat ze een stel heerlijke volle borsten heeft. Slank is ze niet, maar dat hoeft van mij ook absoluut niet: niks mis met een (klein) maatje meer. Ik glimlach terug: “Zeg maar ‘jij’; ik ben Jack. En ik kan inderdaad niet slapen, dus daarom schrijf ik nog wat.” Ze toont zich verrast: “Leuk! Wat schrijf je?” Ik aarzel. Ze ziet er niet heel bleu uit, maar toch is er een kans dat ik haar in verlegenheid breng als ik pats-boem de waarheid vertel. Daarom lach ik, en geef ik een ontwijkend antwoord, dat toch heel veelzeggend is: “Wil je dat echt weten?” Meteen verandert haar oogopslag – ze heeft me begrepen. Ze kijkt me broeierig aan, en om haar mond verschijnt een geil lachje: “Oeh, schrijf je zo spannend dan?” “Ik weet niet of jij mijn verhalen spannend vindt,” grijns ik. “Maar laat ik het zo zeggen: mijn kinderen mogen ze niet lezen.” Ze lacht: “Je maakt me nieuwsgierig. Ik wil ...