Mijn Vrijwilligerswerk In... - 1 - Sex Verhalen

Mijn Vrijwilligerswerk In... - 1

Ik mag vandaag gaan helpen als vrijwilliger in een oud kasteel. Netjes op tijd kom ik aan bij de ingang waar ik me moet melden bij Jochem. Als hij naar me toe komt lopen vallen zijn ogen me al direct op. Mooie blauwe ogen, zeeblauw zelfs. Enigszins dwingend kijken ze me aan als hij zich voorstelt. Ik voel een kriebel in mijn buik.Om te beginnen krijg ik een rondleiding door het kasteel. Daar laat hij me een folterkist zien, een kwelpeer, een rad en een judaswieg, offerwijl allerlei middeleeuwse martelwerktuigen. Hij spreekt hier met zo’n passie over dat ik me zwaar moet vergissen als hij ze niet heel graag gebruikt. Hierna lopen we naar de binnenplaats, daar laat hij me toch wel een hele bijzondere verzameling zien. Ik zie wel zeker 10 schandpalen staan. Hij vraagt mij om er bij een te gaan staan, om te voelen hoe de verdachten zich destijds voelden, en klapt hem dicht zodat mijn handen en hoofd vastzetten. Daar sta ik dan met mijn handen vast en Jochem staat grinnikend naar mij te kijken. Hij pakt zijn telefoon en zegt: “deze maak ik voor later”. Hij loopt weer naar me toe en gaat achter me staan, ik voel zijn benen tegen mijn rokje schuren en ik meen een stijvere pik te voelen, maar daarin kan ik me vergissen. Als hij mij bevrijd heeft brengt hij me naar de kassa, dat zal mijn werkplek zijn voor vandaag. Hij legt mij kort nog even uit hoe de kassa werkt terwijl hij dicht bij me staat. Ik ruik zijn heerlijke geur en voel mijn vagina gloeien. Helaas komen er net gasten aan ...

... dus ik kan niets erover zeggen of ermee doen. Als de gasten geholpen zijn ziet hij dat het goed is en zegt hij dat naar het kasteel moet om dingen te regelen. Het is best druk met gasten en kan dankzij de snelle rondleidingen veel vragen beantwoorden. Sommigen lukken niet, maar gelukkig kan ik deze via de porto vragen aan Jochem en dan antwoord geven. Rond het middaguur komt hij langs en zegt me dat ik een boterham kan gaan eten terwijl hij mij vervangt.Als ik na de lunch terug kom legt hij me uit dat om 16 uur de kassa sluit en ik de kassa moet tellen, hoeveel er nog in de lade moet blijven zitten en waar het overige geld heen moet, daarna dien ik nog even het kassahok op te ruimen en als het 16.45 uur is dan moet ik de route gaan lopen om de gasten uit het kasteel te sturen. Daarna wil hij dat we nog een drankje doen, dat doet hij namelijk altijd met alle vrijwilligers. Terwijl hij dit zegt kijkt hij me enorm ondeugend aan. Ik zie zijn ogen langzaam naar beneden afglijden terwijl ze nog harder beginnen te glimmen.De tijd gaat langzaam voorbij maar uiteindelijk is het dan toch 16.45 uur. Ik begin aan mijn ronde om de mensen eruit te sturen. Het duurt even voor alle mensen eruit zijn, maar dan toch eindelijk is het borreltijd. Ik loop naar de kantine en we gaan met de andere vrijwilligers nog een borreltje doen. Het is zo gezellig dat ik best lang blijf hangen. Langzaamaan vertrekken de andere vrijwilligers en komt Jochem steeds dichterbij me zitten. Dan is eindelijk ook de ...