Caitlin - 2 - Sex Verhalen

Caitlin - 2

... voorgenomen om haar kennis met zoveel mogelijk studenten te delen, had aandachtig geluisterd en begon toen met tussenpozen een antwoord te formuleren om Marjolein op de goede weg te helpen. Marjolein nam notities en hield onopgemerkt de klok die boven de deur van het klaslokaal hing, in het oog. Eén uur zou voldoende zijn had Johny haar toegefluisterd. Eén uur en de klus zal geklaard zijn. Zo bleef Marjolein doorvragen en moest mevrouw Dejonghe haar beste beentje voorzetten om dit gesprek tot een goed einde te brengen. Ineens was het voor Marjolein allemaal heel duidelijk nu en met een vluchtige “dankjewel” begaf ze zich naar de schoolpoort, mevrouw Dejonghe alleen achterlatend. Het uur was verstreken. Mevrouw Dejonghe trok vervolgens de deur van het klaslokaal achter zich dicht en zette er een stevige pas in, in de richting van de aula. Intussen grabbelde ze in haar handtas naar haar sleutelbos. ???! “Verdorie” riep ze “waar zijn mijn sleutels ?!” Ze wist nochtans heel zeker dat ze die er in had gestopt vanmorgen. Waar zouden die anders wel naartoe zijn. Er uit gevallen ? Zou kunnen ! Dus begaf ze zich naar de leraarszaal en kieperde op een tafel de inhoud van haar handtas leeg om toch maar zeker te zijn dat haar sleutelbos daar niet in zat. Neen. Hoe ze ook haar spullen ter hand nam, geen sleutelbos. En net toen viel haar oog op een van de kastjes tegen de muur waarop haar sleutelbos lag. Hoe ? Wat ? Er zat ook een post-it op “gevonden op de parking”. Oef ! opgelost. En ...

... zo besteedde mevrouw Dejonghe geen verdere aandacht meer aan het feit dat uitgerekend haar sleutelbos zoek was geraakt. Het handschrift kwam haar ook niet meteen bekend voor , dus haastte ze zich naar de parking. De timing had geklopt. Johny en Mathijs hadden net op tijd de sleutelbos van hun juf teruggebracht. De sleutelbos en nog wat meer bruikbare informatie die ze hadden ontvreemd tijdens de eerste pauze van deze morgen. Van op afstand zagen zij dan ook hoe mevrouw Dejonghe de parking afreed. “Tot straks” lachten ze hartelijk naar elkaar. Mevrouw Dejonghe die net in stad was komen wonen, betrok een ruim appartement op het 4e verdiep van een flatgebouw aan de rand van de binnenstad. Het was er rustig, omgeven door groen en de helft van de appartementen stond zelfs leeg. Dus veel burenhinder zou ze zeker niet ondervinden. Aangezien ze de ganse dag in de weer was geweest, en het reeds schemerde, besloot ze haar boodschappen uit te stellen tot morgen en vroeg onder de wol te kruipen. Ze stak dus moe maar voldaan de sleutel in de voordeur en liftte naar het 4e verdiep. Eens op haar flat, zette ze haar aktetas op haar bureau en floepte haar laptop aan : 11 berichten. Het merendeel kwam van vrienden en kennissen her en der die op facebook een felicitatie hadden achtergelaten omdat ze als kersverse juf een nieuwe job had aangenomen. Caitlin keek nog wat post na en maakte toen aanstalten om vroeg in bed te duiken. Jullie moeten weten dat het haar gewoonte was, de laatste jaren ...