Amsterdam Amstel - Sex Verhalen

Amsterdam Amstel

... hem dicht. Ze kneep het spermadoorweekte zakdoekje samen tot een prop en wierp het tussen de struiken. Toen pas zag ik, dat er al veel meer opgefrommelde tissues op de grond lagen..."Vond je het fijn?" vroeg ze, terwijl ze me met haar grote, donkere ogen indringend aankeek. Een rilling (van verliefdheid?) ging door me heen. "Lief meisje, het was absoluut zálig!" antwoordde ik uit de grond van mijn hart. "Daar ben ik blij om!" zei ze, nu op een lieve toon. 'Zie je wel!' dacht ik bij mezelf. 'Eigenlijk is het gewoon een hartstikke lief meiske!'Ze gaf me nog een vluchtig kusje op mijn wang, toen draaide ze zich om en begon zich een weg te banen, tussen de struiken uit. "Hoe heet je eigenlijk?" riep ik haar na. Ze draaide zich nog even om en antwoordde: "Samantha... en jij?"Toen ik zei, dat ik Mari heette, mompelde ze: "Hmm... rare naam!" Op quasi strenge toon voegde ze me ook nog toe: "En je loopt me niet meer achterna! Begrepen?" Ik schudde mijn hoofd, terwijl ze nu echt wegliep.Van tussen het gebladerte keek ik haar ranke gestalte weemoedig na, in de wetenschap dat het slechts een eenmalige gebeurtenis geweest was.Alleen achterblijvend tussen de struiken voelde ik ...

... me eenzamer dan ooit.Langzaam sjokte ik even later weer terug naar het station, waar ik alsnog de trein nam naar het Centraal, hoewel ik volledig vergeten was, wat ik ook al weer van plan was te gaan doen in het centrum.'s Avonds slenterde ik, met een schrijnend gevoel in mijn geslachtsdelen, doelloos wat rond op de Wallen. Vanachter ieder roodverlicht raam wenkten de hoertjes me, met een hoofdknikje of een subtiel handgebaartje. Van een afstandje meende ik aanvankelijk in het gezicht van iedere donkerharige prostituee de gelaatstrekken van Samantha te ontwaren. Maar als ik dan naderbij kwam en de vermoeide en wezenloze uitdrukking op hun veel te zwaar opgemaakte gezicht zag, verdwenen mijn lustgevoelens als sneeuw voor de zon!Ik kon het engelengezichtje van Samantha maar niet uit mijn hoofd zetten. Waarom moest ze ook in dezelfde trein zitten als ik? Waarom was ik haar in Godsnaam achterna gelopen?Door een eenvoudige speling van het lot, hadden onze paden elkaar kort gekruist, maar helaas niet meer dan dat...In de weken die volgden, heb ik nog meerdere dagen op Station Amstel rondgehangen, in de hoop, haar weer tegen te komen.Maar ik heb haar nooit meer gezien...