Kantoor Romance - Sex Verhalen

Kantoor Romance

... daadwerkelijk gebeurde in het leven. Ik liep naar haar bureau en zei ‘Je wilde me ergens wat over vragen?’ ‘Ja, sprak ze, ik hoorde dat jij verstand van honden had en nu wilde ik wat meer weten over een eventuele training van die van mij.’ Haar overbuurvrouw Yvonne keek mij aan en sprak ‘ik wist niet Jos, dat jij verstand hebt van honden?’ ‘Ach’, loog ik’ Ik heb in mijn jonge jaren een tijdje als vrijwilliger gewerkt bij een dierenasiel. Daar heb ik vooral met honden gewerkt’ ‘Precies’, zei Carla glunderend, ‘dat is de reden dat ik wat wil weten over mijn hond Kazan’. ‘Misschien kun je me daar in de koffiepauze wat meer over vertellen’. Ik zei haar dat ze dan maar even naar me toe moest lopen om wat te vragen daarover en vertrok weer naar mijn eigen desk. Eénmaal achter mijn eigen bureau begon het in mijn hoofd te bonzen. Wat zou ze daar in godsnaam mee bedoelen.In de pauze zag ik haar naar me toe lopen. Mijn directe collega’s waren allemaal naar de kantine zodat we enigszins vrij konden praten. ‘Ben jij nog steeds de donderdagavonden vrij?’ vroeg ze me sensueel. ‘Jazeker’, floepte het veel te snel uit mijn mond. ‘Kom dan donderdag even langs’, zei Carla geheimzinnig. ‘Ik merkte dat je behoorlijk geil werd van mijn spel met Kazan. Ook ik werd er meer opgewonden van dan ooit’. ‘Zie ik je donderdag dan?….heb ik een verrassing.’ Ze draaide zich om en liep heupwiegend mijn kantoor uit, mij met een dikke bobbel in mijn broek achterlatend. Het idee dat ik donderdagavond haar ...

... mooie lichaam weer mocht betasten en mijn pik diep in haar mocht begraven, maakte dat de resterende dagen tergend langzaam voorbij gleden. Tegen mijn vrouw had ik verteld dat het weer eens tijd werd voor een biertje met mijn kroegvrienden. Zij ging te Yoga-en en wenste me weer een prettige avond. ’Drink je niet teveel, anders word je zo ziek als een hond’.De donderdag brak aan. Ik had Carla de hele dag niet gezien en toen ik aan haar collega Yvonne vroeg of ze misschien ziek was, antwoordde die dat ze die dag vrij had genomen.Mijn auto parkeerde ik iets verder van haar huis in de straat. Ik liep naar de deur en belde aan. Zoals ik al verwacht had sloeg binnen Kazan direct aan. Het licht in de hal ging aan en het koppie van Carla verscheen om de hoek van de deur. Voor ik naar binnen mocht moest ik een blinddoek voor. ‘Dit is voor de verrassing’, sprak ze geheimzinnig. Met de blinddoek voor strompelde ik de gang binnen. Carla hielp me met mijn jas uit te trekken en begeleidde me door de gang naar de deur van de kamer. Ze deed hoorbaar de deur open en direct werd ik haast omver gelopen door een enthousiaste Kazan. Na een terechtwijzing van Carla liet deze me gelukkig met rust, want ik zag helemaal niets. Carla nam me bij de arm en loodste me naar de bank. Ik merkte dat de kachel de kamer al flink op temperatuur had gebracht, of was dat mijn opwinding. ‘Mag ik hem al afdoen?’ was mijn vraag toen ik eenmaal zat. ‘Nee, nog even’, hoorde ik van een afstand. Plots was de kamer gehuld in ...