Gewraakte Vrijheid - Sex Verhalen

Gewraakte Vrijheid

... klopt, ik heb er twee. Hou je van tattoo's en/of piercings?' antwoordde hij.'Gaaf! Heb je een betere foto ervan? Ik hou er wel van, maar meer dan de ene piercing die ik heb is er nog niet van gekomen. Vince vindt het ook maar niets.'Hij had mijn bericht weliswaar meteen gelezen, maar na twee minuten had ik nog geen reactie. Misschien was hij erop afgeknapt dat ik over Vince begon. 'Domme muts die je bent!' hekelde ik naar mezelf.Plots verscheen er een foto in beeld. Toen deze geladen was klikte ik erop. Het was een foto van zijn tatoeages. De ene op zijn arm was feitelijk een kunstwerk. Het was een watergolf, verwerkt in het oppervlak van de maan. De andere zat op zijn zij, en bestond uit een combinatie van runen, in de vorm van een cirkel. We praatten wat over de betekenis van zijn tatoeages en langzaamaan leerde ik hem wat meer kennen. Inmiddels was het vijf over twaalf 's nachts, en des te langer we praatten, des te meer gevoelens zich ontwikkelden.'Hoe komt het eigenlijk dat je single bent?' vroeg ik, om het onderwerp te veranderen.'Ik heb drie jaar lang een relatie gehad, maar ze is vier maanden geleden bij me weggegaan. Toen haar moeder een jaar daarvoor overleed, groeiden we uit elkaar.''Wat een nare tijd moet dat geweest zijn... Was je niet onwijs verdrietig dat ze er een eind aan maakte?''Niet echt eigenlijk. Sinds die gebeurtenis groeiden we al van elkaar af. We hadden niet de energie om er echt werk in te steken. Ik had er ook geen behoefte aan. Tja, dan houdt het ...

... toch ergens op.''Kan ik me voorstellen. Gelukkig maar, dat het geen moeizame breuk was. Soms wou ik dat ik de kracht had om weg te gaan bij Vince, maar iets houdt me hier...''De kracht? Bedoel je dat hij daar de overhand in heeft?''Ja ik denk het. Hij is een beetje de baas van ons twee. Al denk ik niet dat hij het zou merken als ik weg zou zijn. Hij zou het pas merken, als de afwas zich opstapelt en er geen wassen meer gedraaid worden, of de kruimels op de vloer zich opstapelen.''Haha, dat klinkt eigenlijk best triest. Waarom blijf je bij hem?''Omdat ik het hier ken, en ik ben bang dat ik er spijt van zal krijgen als ik weg zou gaan.''Je zou het kunnen testen, hoeveel hij om je geeft...''Hoe bedoel je?' vroeg ik met gefronste wenkbrauwen.'Dan kom je gewoon stiekem een dagje hier, en als hij niet merkt dat je weg bent, dan weet je toch genoeg? Dan weet je dat hij niet écht om je geeft, en jij je eigen weg in het leven moet vinden, zonder Vince als blok aan je been.'Zijn idee deed me hardop lachen, maar het kippenvel dat zich over mijn hele lichaam verspreidde, gaf aan dat het me toch aansprak.'Dat is waar. Wanneer heb je tijd?' stuurde ik met een knipoogje erbij, toen ik het bloed door mijn oren hoorde pompen.'Morgen?' Mijn adem stokte. In een flits schoten er beelden door mijn hoofd, hoe fijn zou het zijn om met iemand een dag door te brengen die mijn gezelschap oprecht waardeerde. Wel ja, tot nu in ieder geval.'Meen je dat?''Absoluut. Gewoon een luie zondag bij mij thuis. We ...