Gewraakte Vrijheid - Sex Verhalen

Gewraakte Vrijheid

... trok mijn jas wat verder dicht.'Heb je het koud?' vroeg Niklas.'Oh, nee dat niet.' Shit, waarom was ik hier zo slecht in, dacht ik.'Je hoeft niet onzeker te zijn, hoor. Je ziet er goed uit, en dat is een understatement.''Dank je. Jij ook.' zei ik, terwijl ik het bloed naar mijn wangen voelde stromen.'Vergeef me als het brutaal is wat ik nu ga vragen, maar... Zou ik misschien je nummer mogen?'Mijn hart maakte een sprongetje en ik moest moeite doen om niet meteen enthousiast een confettikanon open te schieten. 'Ja hoor.' zei ik koeltjes.Hij pakte zijn telefoon en gaf hem aan mij om mijn nummer erin te zetten. Ik drukte op het hoorntje om zijn nummer dan ook meteen te hebben. 'Slim!' zei hij. 'Dank je, Annika.' 'Jij bedankt, Niklas. Ik ben nog nooit zo vriendelijk behandeld.' Ik glimlachte even naar hem. 'Blij dat ik je tegenkwam.'We zaten nog even en toen al het licht verdwenen was, besloot ik naar huis te gaan. Ik groette hem en liep met een gelukzalig gevoel de duin af, naar mijn auto. Ik keek even om, en zag dat hij ook achterom keek. Ik zwaaide en stapte toen in. Toen ik wegreed, besefte ik bijna te laat dat ik mijn autolampen niet eens aan had gezet. Niklas had me kriebels gegeven. Ik probeerde me echter wel te realiseren dat ik wellicht niets meer van hem zou horen. Toen ik thuis aan kwam, zat niets me nog dwars. Vince zat boven en ik vleide me neer op ons bed. Eigenlijk wilde ik meteen een bericht sturen naar Niklas, maar ik had geen idee wát. Nog voor ik iets kon ...

... bedenken, zoemde mijn telefoon in mijn broekzak. 'Zal het?' zei ik hardop tegen mezelf. Ik opende Whatsapp en mijn hart maakte wederom een sprongetje.'Hey Annika, ik ben blij dat ik je vanavond ben tegengekomen, al was het niet in de ideale omstandigheden...' las zijn bericht.Met trillende vingers begon ik te typen.'Hey Nicholas, wat een lief berichtje! Ik had geluk dat je me aansprak, je hebt mijn vertrouwen in de mensheid hersteld! x' stuurde ik terug.'Dat is wel een erg groot compliment hoor. Soms dient zich een situatie voor, waarin je een ander gewoon moet helpen, vind ik. Oh, en je schrijft het als Niklas.' Hij stuurde een knipoog om niet te serieus over te komen, dacht ik. Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen.'Oh shit! Mijn excuses, Niklas. Maar ik meende het wel, ik denk dat er maar weinig mensen zoals jij zijn.''Nee joh, geeft niets. Het is ook wel een ongebruikelijke schrijfwijze. En, als ik eerlijk ben, denk ik dat er maar weinig vrouwen als jij zijn, Annika (schrijf ik jouw naam wel goed?)'Mijn hart bonsde in mijn keel, Ik klikte vlug op zijn profielfoto. Hij stond op een grote rots, in een t-shirt en spijkerbroek. Vanonder de mouw van zijn t-shirt stak een stukje tatoeage, dat meteen mijn interesse wekte. Ik ging terug naar het gesprek en typte zo vlug als ik kon.'Zeker, dat schrijf je goed. En dank je voor je compliment. Maar eh, zie ik op jouw foto nou een tatoeage?' Mijn ogen flitsten over de tekst om fouten op te sporen, en goedkeurend drukte ik op 'verzenden'.'Ja ...