Een Moeilijke Periode - 1 - Sex Verhalen

Een Moeilijke Periode - 1

Daar zat ik nog alleen met mijn schoonmoeder in de zetel, na een zware daguitstap met ons vieren. Ze had mijn vrouw en kersvers dochtertje vergezeld naar de zoo. Het was al een eeuwigheid geleden dat we met zijn viertjes weg waren geweest. Ik en mijn schoonmoeder Katrien zaten bij te komen van de zware dag, terwijl mijn vrouw haar bed al had opgezocht om even op krachten te komen.“Zou ik even mijn hakjes mogen uitdoen, Quinten? Mijn voeten vermoorden me, het was niet de beste schoenkeuze voor vandaag.”“Tuurlijk doe maar, voor schoonheid moet een vrouw soms lijden” lach ik.“Zin in een glaasje wijn?”“Ja graag, ik heb wel zin in een wit wijntje.”Ze gaat in de zetel zitten en laat haar hakjes van haar voet glijden. Ik neem een fles witte wijn en ontdoe deze van de kurk. Katrien zag er weer keurig uit, haar lange blonde haren opgestoken. Het rood blouseje en haar speels zwarte plooirokje maakten de outfit compleet. Ze had nog niets van haar mooie verschijning verloren met de jaren.Ik geef haar het glaasje wijn en ga naast haar zitten.“Op onze geslaagde dag?”“Inderdaad Quinten, ik heb er echt van genoten.”We klinken onze glazen tegen elkaar, ze houdt mijn blik vast.“Proost!”Ze nipt van haar glas.“Mmm, excellente keuze” zegt ze keurig.Ze plaatst haar glas op de salontafel en gaat iets comfortabeler in de zetel zitten.“Vertel eens, hoe gaat het met jullie?”“Euhm, ja goed” zeg ik verrast.Ze plaatst vluchtig even haar hand op mijn bovenbeen, om mijn aandacht vast te hebben.“Weet je, ...

... ik ben een tikkeltje bezorgd. Ik heb het beste voor met jou en met mijn dochter Lynn, maar ik voel dat er veel voor jullie is veranderd.”“Dat kan ik niet ontkennen, het ouderschap is een zware opdracht voor ons.”“Dat begrijp ik volledig, jullie doen het prachtig, Lynn als moeder en jij als vader.”“Waarover maak je je dan wel zorgen Katrien?”“Hoe het tussen jullie tweetjes gaat.”“We hebben het beide zwaar deze periode.”Ik zie hoe Katrien bevestigend knikt.“We lopen op onze tenen, maar ik zie het wel goed komen op termijn.”“Tuurlijk komt dit goed, maar ik vrees dat je op dit moment de Lynn van vroeger mist, niet?”Ze pakt haar glas weer en neemt nog een slokje.Ik weet waar ze op doelt, maar ik weet ook dat het onmogelijk is dat ze dat onderwerp zou aansnijden.“Het komt wel goed.”Ze lacht. Dan wordt haar blik plots serieuzer en stelt ze abrupt de volgende vraag:“Quinten verzet jij soms je gedachten nog?”Haar hand wrijft los langs haar hals, haar blik blijft onaangeroerd.“Ik blijf mijn kilometers per week nog lopen, zoals ik altijd al gedaan heb.”Ze glimlacht weer, ze legt haar hand op mijn schouder en ze kijkt in mijn ogen. Ik kijk ongemakkelijk terug.“Dat bedoel ik niet… Vertel me, hoe hou je het toch vol?”“Ik begrijp je niet?”“Mis je de vrouwelijke aandacht niet?”Ik weet niet waar ik het heb en kan alleen maar naar beneden kijken, terneergeslagen.“Ik weet niet wat je bedoelt.”“Ze heeft het me verteld, ze zit er mee dat haar lichaam en geest niet mee willen.”Ik kijk verrast op.Ik ...