Buurmeisje Mandy wil zakgeld! 9 - Sex Verhalen

Buurmeisje Mandy wil zakgeld! 9

Nog eenmaal kwam Mandy kreunend en schreeuwend die nacht klaar op de boot, eindelijk tegen het ochtend gloren vielen ze in slaap. Laat in de middag werden ze wakker, Henk wilde met de boot een haventje aan doen dus hij voer weg en na een paar uur kwamen ze bij een stadje, waar ze de boot bijna in het centrum konden aanmeren. Mandy en Henk liepen de stad in, bij een kranten stalletje, daar bleef Henk als door de bliksem getroffen staan,’’wat is er Henk?’’, vroeg Mandy, die merkte dat hij ergens van schrok. Lijkbleek pakte Henk de bewuste krant, de Stentor, daar stond een foto in van een uitgebrande woning met daar boven de tekst (huurder uitgebrande woning nog zoek). ‘’Mandy, dat, dat … is mijn huis?, kijk maar!’’ Mandy zag het nu ook, ze zag haar ouderlijk huis, met in de vensterbank twee lege sherry flessen en daarnaast een gat, zwart geblakerd. ‘’Kom wij gaan nu meteen met de boot terug!!’’, zo eindigde plotseling hun lange weekend. Henk voer nu ook zonder stoppen door, en kwam tegen de nacht de haven in, hij beende gelijk van de boot af, rechtsaf richting het politie bureau en melde zich binnen. Mandy bleef op de boot op hem wachten. Toen Henk terug was kon hij vertellen dat het huis was aangestoken omdat op meerdere punten de brand was begonnen,’’ik heb verteld dat ik jou vader verdenk van de brandstichting!’’ ‘’Nou dat betekend voorlopig op de boot wonen!’’ ‘’Wij moeten nu wel voorzichtig zijn!’’, zei Henk. Mandy staarde wit weggetrokken in het niets. ‘’Ik ga maar is ...

... naar huis!, kijken hoe het daar gaat?’’, zei ze, zachtjes, Mandy wist het ook even niet meer, dat mensen dit elkaar konden aandoen, dat haar eigen vader misschien wel de brandstichter was, omdat hij jaloers was?, op Henk, dat zei Mandy eigenlijk blijkbaar niet eens de baas was over haar eigen lichaam, dat haar vader haar eigenlijk claimde!, als zijnde zijn eigendom, of weet ik veel? Piekerend over zoveel zinloos geweld fietste ze naar huis, haar moeder lag half vertrokken in de stoel, twee lege flessen stonden er naast, het rook binnen nog naar brand. Binnen leek behalve de brandlucht alles normaal, ze zag haar vader niet, haar moeder leek de stoel niet te zijn uitgeweest, ze was niet aan spreekbaar, door de drank. Mandy liep naar buiten en bekeek het huis van buurman Henk, daar was eigenlijk niets meer van over, een groot stinkend zwart gat was het. Binnen lagen verbrande dingen, de meeste onherkenbaar, er hing een lint voorlangs wat aangaf dat betreden verboden was. Opeens hoorde ze roepen,’’Mandy, Mandy!’’, ze draaide zich om, het was buurman Klaas van de andere kant, hij wenkte haar. Mandy liep er maar heen, misschien dat ze van hem meer te weten kwam. ‘’Kom maar binnen!’’, zei hij vriendelijk, ‘’wil je wat drinken?, wat een toestanden, He?’’, ze kreeg een glas cola, buurvrouw Mien was er zo te zien niet. ‘’Wij moesten allemaal tijdelijk ons huis uit!’’, begon Klaas maar aan zijn verhaal. ‘’Het was in behoorlijke uitslaande brand, je mag van geluk spreken dat jullie huis ...