Een uit de hand gelopen worstelpartij (deel 2) - Sex Verhalen

Een uit de hand gelopen worstelpartij (deel 2)

“Chantage die verkeerd uitpakt” Ik wordt wakker en lig nog steeds op de matten in de kelder van Margo. Als ik mijn ogen open doe, zit Margo op mijn borst, naakt. “Zo, daar ben je weer” zegt ze. Ik wil mijn hoofd vastpakken om de pijn eruit te wrijven, maar dit lukt niet want mijn handen zijn boven mijn hoofd geboeid en vastgebonden aan de vloer. Ik voel tevens dat dit met mijn voeten ook het geval is hoewel ik ook het gevoel heb dat mijn benen gespreid zijn. Ik probeer mijn voeten in te trekken, maar dit lukt ook niet: ze zitten overduidelijk gespreid vast op de vloer. Margo heeft me, met mijn benen gespreid en mijn armen gestrekt, vastgemaakt aan de lussen in de matten. Ik probeer met al mijn kracht te trekken aan mijn handen en benen, maar doe alleen mezelf pijn: de lussen en dus mijn ledematen zitten goed vast. “Hoe veel weken wil je hier liggen” vraagt Margo. “Maak me alsjeblieft los” vraag ik. Margo staat op, gaat tussen mijn benen staan en geeft met haar voet een tik tegen mijn ballen. Ik schreeuw het uit van de pijn en spartel, maar kan me nauwelijks bewegen. Margo komt weer op mijn borst zitten en zegt: “Als ik je iets vraag dan antwoord jij. Hoe veel weken wil je hier liggen”. “Geen enkele” antwoord ik angstig. “In dat geval doe je precies wat ik vraag en met een beetje geluk laat ik je dan zondagavond gaan” zegt Margo. Volledig in paniek probeer ik haar woorden in me op te nemen: ik ben hier pas sinds zaterdag in de namiddag en we zijn hooguit een paar uurtjes in ...

... haar “worstelruimte”. Wil ze me hier soms 24 uur vastgebonden houden? “Ga je doen wat ik zeg?” vraagt Margo. “Indien je me losmaakt wel” probeer ik. “Ik ga je handen inderdaad los maken” zegt ze “maar je gaat me gehoorzamen, goedschiks of kwaadschiks”. Ze staat op en loopt naar het hoopje kleren in de hoek. Ze pakt mijn mobiele telefoon, opent deze en maakt enkele foto’s van mij, terwijl ik naakt en gebonden op de vloer lig. Tot overmaat van ramp heb ik door de aanblik, of de geiligheid van de situatie, of een combinatie van beiden een stijve pik. Zodra Margo de foto’s gemaakt heeft, laat ze deze aan mij zien en sluit de telefoon om deze weer terug in mijn kleding te stoppen. Het hoopje kleding pakt ze op en ze loopt de trap op om daar na enkele seconden weer vanaf te komen lopen. “Het zou vervelend zijn als al je contacten deze foto’s zouden ontvangen” zegt ze, zeker gezien de grote hoeveelheid zakelijke contacten die ik gezien heb. In haar hand heeft ze een sleuteltje, waarmee ze het slot van de handboeien losmaakt en mij even de gelegenheid geeft mijn situatie te overdenken. Ik kijk naar mijn voeten: deze zitten vast in lederen banden, die afgesloten zijn met een hangslot. Bovendien zitten de lederen banden vast met een metalen oog aan een stang van ongeveer een meter lang die door een lus in de vloer vastzit. Ik kijk ernaar en bedenk me dat ik dit met mijn blote handen nooit los krijg. “Je situatie is als volgt” zegt Margo “Hier kom je niet uit tenzij ik je de sleutel geef, ...