Ontmoeting in Albert Hein - Sex Verhalen

Ontmoeting in Albert Hein

Goed gehumeurd ging ik de Albert Hein binnen en richtte me fluitend op de schappen waar ik boodschappen uit nodig had. Het was zo’n dag dat alles mee leek te zitten. Lekker op het werk, een goede financiële deal gesloten en mooi weer. Zelfs het vrouwelijk schoon schoot als paddestoelen op voor mijn ogen. Hoewel er altijd wel wat te bewonderen valt, scheelt het van dag tot dag. Deze dag was het helemaal goed. Overal vrouwen die ik als lekker wijf bestempel. Vrouwen met mooie slanke benen, welgevormde heupen, lekkere volle billen en een slanke taille. Hoewel een paar mooie, volle borsten me zeer welgevallig zijn, behoor ik tot de categorie der billen liefhebbers. Een beetje Surinaamse kont, sierlijke heupen en een rank middel, doen mijn libido stijgen als een formule één wagen, die tijdens de race uit de pitstop wegrijdt. En als al dat lekkers ook nog eens strak verpakt zit in een rok of broek……….. en er ook nog een leuk hoofd op zit…. dan zijn de rapen gaar. Zo graaide ik de boodschappen bijeen en bewoog richting kassa. En ja, het geluk was met mij. Vlak voor me stond een ongelofelijk lekker stuk vrouwspersoon. Om een boodschap uit het karretje te kunnen halen, boog ze iets voor over. In die houding accentueerde de strakke spijkerbroek haar heerlijke lijf voortreffelijk. Onvermijdelijk bleven mijn ogen rusten op haar beminnelijke kont. Tevens stonden haar benen als twee richtingaanwijzers voyant in het Albert Heinse landschap. Het liefst had ik mijn bloedeigen rijtuig ...

... onmiddellijk in de aangegeven parkeerplaats gestationeerd. Toen ze zich draaide om een pakje kauwgom te pakken, ontwaarde ik tussen het lange haar zowaar een paar sprekende bruine ogen. Door mijn euforische stemming en de verrukkelijke verschijning voor me, kon ik het niet laten haar aan te spreken. “Dat is een magere maaltijd vanavond”. Indringend keek ze me aan. Gelukkig ontdooide haar blik snel. “Volgens mij geldt voor jouw hetzelfde”, zei ze, kijkend naar de lopende band. “Het verschil is dat ik niet hoef te koken en zo te zien jij wel”, antwoordde ik triomfantelijk.. Ze glimlachte wat en zuchtte. “Daar heb je gelijk in”. Ondertussen toonde de caissière haar het te betalen bedrag. “Aan dat koken zouden we wat kunnen doen”, reageerde ik snel en vrijmoedig. Onderzoekend nam ze me in zich op. “O ja? En wat dan wel?”. “Ik zou je kunnen uitnodigen om ergens te eten. Scheelt je ook weer een maaltijd voor morgen”. Terwijl ze afrekende, zag de caissière het tafereel met lede ogen aan. De dame voor me deed de boodschappen in haar tas, zei niets en liep bij de kassa weg. “Dat is dan 12 euro 35”, zei de caissière tegen mij. Ik betaalde en liep richting de uitgang. Vlak voor de deur stond ze te wachten en schoot me aan. “Ik neem je aanbod aan. Hoe laat en waar?”. “Eh, zeven uur bij de Griek?”. “Goed. Ik zie je daar”. Tijdens het eten praatten we gezellig over van alles en nog wat. Tot mijn verrassing, vroeg ze na het eten of ik haar appartement wilde zien. Uiteraard was er van mijn kant geen ...