Kantoorbenodigdheden - Sex Verhalen

Kantoorbenodigdheden

“O, sorry’, zeg ik snel, “nou ja, eigenlijk ook weer niet”. Op het moment dat ik dat zeg heb ik net met de rug van mijn hand langs het intiemste gedeelte van een collega gestreken toen ik een ordner van haar dijbenen haalde. Ik was haar aan het helpen de inhoud van een ordner over te zetten in een andere. Toen dat niet goed ging streek ik in mijn onhandigheid dus langs haar kruis. Ze kijkt me aan, “hoe bedoel je dat nou John, dat eigenlijk niet”. Ik sta weer overeind en haar aankijkend zeg ik het wat warm krijgend, “dat het me niet spijt wat ik daarnet per ongeluk deed”. Ze glimlacht, “mij ook niet”. Vanaf dat moment ontstaat er een heel prettige spanning. Die was er al een tijdje maar dan zonder aanrakingen. We staan altijd best dicht bij elkaar tijdens werkzaamheden op kantoor. Of dat nu bij het kopiëren is, koffie halen of wat dan ook. Nooit gaan we elkaar uit de weg, nee eigenlijk integendeel. We kijken elkaar wat intenser aan als ze zacht zegt, “maar mijn probleem is nog niet opgelost. Zullen we het nog een keer proberen”?. Ze legt de ordner weer op haar dijen en ik pak dat ding waarmee je in één keer de inhoud uit de ordner haalt. Wat gebukt probeer ik nogmaals of dit lukt, niet dus, “haal jij de ordner maar weer weg”, zegt ze. Met mijn hand op de rug van die ordner waardoor ik weer tussen haar benen ben, klemt ze mijn hand tussen haar dijen en kijkt me wat zwoel aan, “lukt niet hè, zo”. Onze gezichten zijn nu heel dicht bij elkaar en we voelen elkaars warmte. Ze kijkt ...

... naar m’n mond en maakt met haar lippen het gebaar van een kus. Zenuwachtig voel ik een warme golf door me heen gaan en druk ik mijn mond op haar lippen. Ze zijn zacht en warm als ze terug kust. “Hhmm”, zucht ze, en ik voel dat ze mijn hand nog wat steviger tussen haar dijen klemt. Met slappe knieën beëindig ik die heerlijke kus en trek mijn hand tussen haar dijen weg. Ik sta nu voor haar bureau en voel haar hand langs de achterkant van mijn bovenbeen strijken, “kunnen we niet even ergens naar toe waar niemand is?”, vraagt ze, terwijl haar hand nu de binnenkant van mijn been streelt. Ik sta te denken wat te doen als ik haar vingers tegen mijn kruis voel drukken. Ik kijk haar aan en met grote zachte ogen begint ze te glimlachen, “waar denk je aan?”, vraagt ze zacht. “wat denk je”, antwoord ik. Mijn lul klopt in mijn broek en als ze met haar vingers de bult opzoekt, heb ik het helemaal niet meer. “Ik ga naar de technische ruimte op de 4e, kom jij na 5 minuten, ik laat de deur wel van het slot”, zeg ik rustig bij haar wegstappend waardoor ze haar hand moet weghalen, niet zonder even snel te knijpen. Ik loop weg, haal de sleutels van mijn bureau en loop naar de 4e etage. Mijn hart bonkt van opwinding over wat net gebeurd is en nog komen gaat. Boven gekomen doe ik snel mijn broek los en leg mijn stijve piemel recht omhoog. ‘Zo dat voelt beter’, denk ik hardop als ik haar voetstappen in het trappenhuis hoor. Snel rits ik het zaakje weer dicht, net op tijd, want ze komt de technische ...