Van de Een Komt de ander 22 - Sex Verhalen

Van de Een Komt de ander 22

... ze Paula verzekerde dat het mocht zolang zij haar vader maar niet sloopte. We schoten in de lach hierover en ruimden gezamenlijk de rotzooi maar op. Buiten was het onweer inmiddels uitgeraasd en het regende nu gewoon pijpenstelen. Beneden aangekomen zoende ik meteen een terneergeslagen Loesje. Ze had zich tegen beter weten in, na haar overgeven, echt op haar zwangerschap verheugd. De meiden hadden medelijden met haar en zeiden zelfs te willen wachten voor haar. Dan kon zij toch nog eerder zwanger worden. Loes' gezicht klaarde op over deze opofferings wil van hen. Ze wist donders goed hoe de meiden zich er ook op verheugden. Die twee waren heel verbaasd geweest bij het horen van haar eventuele zwanger zijn. Het deed Loes goed hun warme gevoelens voor haar te voelen. Ze wist dat de meiden net zo van haar hielden als wij. Loes lachte weer en vertelde, "Ik stomme half Japanse koe. Ik had het eigenlijk ook wel had kunnen weten dat ik al onvruchtbaar was." Zij had al die bekende krampjes gehad en deze in haar euforie verdrongen. Al vrijend met hen zei Loes de meiden dat zij zich gewoon aan hun eigen veranderde planning moesten houden. Zij zou zelf wel volgen over een paar dagen. Lachend voegde Loes daaraan toe dat het dan nog lekkerder was, als zij het met volle opzet deed. Frivool naar mij en Eva kijkend zei ze dan ook pervers verlekkerd kijkend, "Dan laat ik me door jou vol pompen tot m'n kut ervan overloopt. Eva wilde er bij Loes ook echt iets bijzonders van maken en dat ...

... beloofde zij heilig. Het was Eva zo serieus dat zij Loes en Paula inwijdde in onze zestiende dag. De meiden wisten als nazaten van Eva maar al te goed wat dit betekende en verheugden zich zelf ook op deze ervaring. Loesje was weer blij en kletste honderduit. Ze had een eenvoudig ontbijtje met croissants en koffie gemaakt. Echt op zijn Frans aten we deze met boter en de laatste hompen worst uit Wittem. Realiserend dat dit wel eens een van onze laatste ontbijten hier wellicht was, rezen er vragen. Loes wilde eigenlijk wel eens weten hoe Eva het huis hier dan wilde regelen. Als wij allemaal in Luxemburg gingen wonen dan was Claire er wel maar wat dan? Eva lachte even geheimzinnig naar Lotte en An. Deze legden daarna uit dat "ons' huis nog steeds van Gerda was. Eva was met de meiden en Anton bij haar ingetrokken na het huwelijk met hem. Hij wilde niet meer in het huis waar zijn vrouw en de moeder van zijn dochters gestorven was leven. Geheel opnieuw beginnen en niet meer terug kijken was zijn devies geweest. Tot slot zei Lotte heel ondubbelzinnig met vochtige oogjes, ". En precies dat doen wij nu ook." Eva beaamde dat en zei vrolijk, "Daar heb ik dus geen zorgen over. Ik hoef alleen die hamsterpiestafel en wat andere spulletjes mee te nemen." Die ander spulletjes waren volgens An die zich weer in de hand had, toch nog een flinke verhuiswagen vol. Maar dat mocht de pret niet drukken. Eva vond dat ze mij nu die verklaring schuldig was die ze me op het château beloofd had. Daar had Gerda ...